
Οι κάτοικοι μετά από την καταστροφή, πιθανός λόγω της Καταλανικής Εταιρίας κατά την
«καταλανική εκδίκηση» 1305-1309, δυναμικά μετακινούνται βαθύτερα στην ενδοχώρα και τοποθετούνται στην άλλη άκρη στο Λεκανοπέδιο Παλαιοχωρίου.Αρχική εγκατάσταση των περισσοτέρων κατοίκων που σώθηκαν από τους μικρούς οικισμούς της περιοχής μάλλον η θέση "Βαλτούδα" όπου υπάρχουν μάλιστα ευρήματα Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής και στο μέχρι με βάση τις επιφανειακές ένδειξης μεσαιωνικό "Καστελούδι" Παλαιοχωρίου θέση "Κρανιές". Φύση οχυρή θέση λόφου που περιβάλλεται από το Ρέμα Πλατανούδια και Παπαγιάννη που μετά ενώνονται και λέγονται Τσελεπή Λάκκος και κατηφορίζει στο Πασιαδικο. Με το πέρασμα του χρόνου έχουμε την ίδια κατοίκηση να κατευθύνεται Νότια, προς τις "Παλιόχωρες" πέριξ της εκκλησίας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, μέχρι να φτάσουμε στα μέσα του 19ου άι στην σημερινή τοποθεσία που βρίσκεται το Παλαιοχώρι λόγω εμφάνισης ασθενειών...
https://www.palaiochori.gr/2016/05/1821-1900.html
Αυτοί οι κάτοικοι δεν χάσανε ποτέ ίσως την ζωτική επαφή με την οριοθεσία ενός βασιλικού εγγράφου στα 300-350 π.Χ.
αλλά ούτε με τα διαχρονικά Νερά (της Λήθης)
- "εξ Αρνών" στον Θουκιδίδη , στον Pomponius Mela "Turris Calarnea" ?, στον Πλινιός "Palaehorium"?
και μετά τον 10-11ος: κάστρο "Π(κ)οκρεντος" "ποταμόν Κοπρεντού και "Καστέλλιον Αρ(ρ)αβενίκειας" και "Παλαιοχώριον"; κλπ -
Στα 1320-1321 έχουμε μια εικόνα πως έχει διαμορφωθεί Τοπωνυμικά η περιοχή
και τα ποτάμια της περιοχής όπου αναπτύσσονται πέριξ του Χαβρία ποταμού (ποταμόν Κοπρέντου;) και άλλοι αρχαιολογικοί χώροι μέχρι να φτάσουμε περίπου στην Ορμύλια !

Μια ομάδα κατοίκων στον 15ο αιω. πήρε κατεύθυνση Δυτική από την αρχική εγκατάσταση των Παλαιοχωρινών και εγκαταστάθηκε στον λόφο "Προφήτη Ηλία" και έφτιαξε την Ραλιγόβα η οποία στην συνέχεια αναπτύχθηκε και αυτή με Νότια πορεία αλλά παράλληλα με τελική Ανάπτυξη στην σημερινή τοποθεσία που ήταν παλιό Μετόχι της Μονής Κωνσταμονίτου και το 1928 μετανομάστηκε από Λιαριγκόβα σε Αρναία.
Αρναία η παλια Λιαρίγκοβη της Ηλέκτρας Παπαθανασίου σελ 27-29 "...εδώ πλησίον ήσαν και (Αρχαίαι) Άρναι, πιθανώς εις Παλαιοχώριον ...." γράφει στις 17/9/1942 το Χρον. Μητρ. Σωκράτους που ήταν στην επιτροπή ονοματοδοσίας.

Μετά τον 10ο αιώνα το μεγαλύτερο μέρος της καλλιεργούμενης γης πέρασε στα χέρια των Αγιορειτών ("Μετόχια"¨). Από τους συνοικισμούς δε των κολίγων των μονών προήλθαν πολλά νέα χωριά, που αναπτύχθηκαν πλάι στα υπάρχοντα.
Όλα αυτά στα δίκαια (Α)ρ(ρ)αβενικείας όπου διαβάζουμε για κάστρο "Ποκρεντός", ένα "ποταμόν Κοπρεντού", ένα "Καστέλλιον Αραβενικείας", μιά "χώρα", μία "ενορία", μία "επίσκεψις" . Ένα "Καστέλλιον Αραβενικειας" που έχει σχέση-εξάρτημα με την Μονή Δοχειαρίου και των Ασωμάτων Ταξιαρχών με συνήθη επίκληση σε κάθε αναφορά στους περιορισμούς που διαβάζω, στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ!
Το μόνο θρησκευτικό κειμήλιο στη περιοχή από εκείνη την εποχή είναι η Εικόνα του ΑΡΧΩΝ ΜΙΧΑΗΛ του 15ου αιω. που εχει την προνομιακή τιμή να φιλοξενεί το Παλαιοχώρι Χαλκιδικής εδώ και 600 χρόνια ....
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τα "Πινακρα" σημερινά Πνικαριά, το "Κασσαλούπων" σήμερα Κασσαλπα, Κεραμίδια, Αγία Μαρίνα, Αλουμπαλος στην Κρανιά, την "Σκοροβίτζα", το "Κοντογρίκου" , τα "Άτουβλα", το "Τιμωτού", το "Παλαιοχώρι", ... τα Ρεβενίκια (σημερινή Μεγάλη Παναγία) όπου έχουμε ραγδαία αύξηση πληθυσμού τον 16ος αιω ... αλλά και πολλά άλλα Τοπωνύμια υπαρκτά έως σήμερα όπως λένε οι πηγές.
****