απογραφή 1830

Οθωμανικό Αρχείο Κωνσταντινούπολης

Κοτζάμπασης Στέριος Αγγέλου, αδελφός του Κωνσταντίνος, Γιώργος Μανόλη, Νικόλας Αποστόλη, Γιώργος Κώστα, Στέριος Γιαννάκη, Χρήστος Μαρτσάλα?, Αναστάσης Πολύζου, ο γιος του Πολύζος 12 ετών, Κων/νος Μανόλη, ο γιος του Δημήτρης 4 ετών, ο άλλος γιος του Παναγιώτης 3 ετών, Χρήστος Δημήτρη, ο γιος του Θεοχάρης 1 έτους, Αποστόλης Θεοδώρου κ ο αδελφός του Κων/νος 10 ετών, Πασχάλης Γιάννη και ο αδελφός του Δημήτρης, Χρήστος Αναστάση κ ο γιος του Αναστάσης, ο άλλος γιος του Γιώργος, ο άλλος γιος του Βασίλης, Νικόλοας Μανόλη, ο γιος του Θοδωρος 2 ετών, ο αδελφός του Δημήτρης, Γιώργο θανάση, Αποστόλης Παπαστολίκα?, αδελφός του Θανάσης, Γιώργος Παπαδημήτρη, Γιώργος Αγαπητού, ο γιος του Θανάσης 3 ετών, Χρήστος Παπαθανάση, ο αδελφός του Ρήγας 10 ετών, Κώστας Γεωργίου, ο γιος του Γεώργιος 4 ετών, Χριστόδουολος Γεωργίου κ οαδελφός του Βασίλης,Κων/νος Στεριου, γιος του Στέριος 15 ετών, Αποστόλης Χρήστου κ ο γιος του Χρήστος 15, ο άλλος γιος του Στάματης 12, Αποστόλης Κων/νου κ γιος του Παναγιώτης, ο αδελφός του Αποστόλης, Γιώργος Γιάννη, Στέριος Δημήτρη, Γιάννης Γιάννη 12 ετών, Μόσχος Στάμτη κ γιος του Δημήτρης 4 ετών, ο άλλος γιος του Γιώργος 1 ετους, Κώστας Θαναση κ γιος του θανάσης 1 έτους, Κώστας Δημητρίου, Παπασταμάτης Θεοδώρου, γιοί του Αποστόλης 12 κ Λευτέρης 10, ΓιάννηςΑκριβού κ γιος του Γιώργος 1 ετους, Παπαπασχάλης Νάκου?, Άγγελος ....?, γιος του Κύρου? 10 ετων, αλλος γιος του Στεριος 7, Στέριος θεοδώρου, Βασίλης...? κ γιος του Δημήτρης 3, Διαμαντής Θανάση, γιος του Άγγελος 1, Δημητρης Ανασταση κ γιος του Νικολαος 8, Νικόλαος Δήμου κ γιος του Δήμος 17, Άγγελος Παπανικόλαος, Γεράκης Αποστόλου, Αντώνης Γιαννάκης κ αδελφός του Γιώργάκης, αλλος αδελφός του Νικόλας, Γιωργάκης Δημήτρη ...

76 ονόματα αρρένων (81 άρρενες / 32 κάτω των 18 ετών στο άρθρο "Η Οθωμανική απογραφή του 1830 στη Χαλκιδική" του Ν. Παπαοικονόμου στο Παγχαλδικός Λόγος, τεύχος 35, σελ 26, 2018)

Read More

Οθωμανικός χάρτης Χαλκιδικής 1901

Το ποτάμι νότια του Παλαιοχωρίου αναφέρεται ως "Ντερεσι" δλδ Ρέμα

https://ids.lib.harvard.edu/ids/iiif/4953020/full/2400,/0/default.jpg?download&caption

Read More

Κοινοτικά Συμβούλια Παλαιοχωρίου Χαλκιδικής

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ  ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ

Ίδρυση: Βασιλικό Διάταγμα 28-6-1918  (ΦΕΚ 152/28-6-1918, Τεύχος Α).

Κατάργηση:  Ν. 2539/1997 (ΦΕΚ 244/4-12-1997).

 ΚΟΙΝΟΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ 

          Για την περίοδο από της ιδρύσεως της Κοινότητας μέχρι το Μάϊο του 1927 δεν υπάρχουν στοιχεία στο αρχείο της Κοινότητας για τους Προέδρους και τα Κοινοτικά Συμβούλια. Ούτε στοιχεία για τα άτομα που συγκροτούσαν το Κοινοτικό Συμβούλιο.

Από το βιβλίο πρακτικών του Κοινοτικού Συμβουλίου από την 5-6-1927 που διασώθηκε, έχουμε τα παρακάτω στοιχεία μέχρι την κατάργηση της Κοινότητας και την ενεργοποίηση του “Καποδίστρια”.

Την Κοινότητα Παλαιοχωρίου έχουν υπηρετήσει,
ως Γραμματείς* οι: Σελιαχας Αθανάσιος (1895-18/5/1967) από 1940 έως 31/12/1960 , Λαλάς Ιωακείμ από 1961 έως 9 Ιουνίου 1984 (απεβίωσε) και Βλάχος Δρόσος από 16 Ιουλίου 1984 έως και σήμερα και
ως Κλητήρες* οι: Κουμαντσιώτης Χρήστος.

/*/

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
5-6-1927 έως 8-7-1927
α) Μαυρουδής Μαυρουδής του Αστερίου, Πρόεδρος
β)  Ρήγας Ρήγας του Γεωργίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Νικόλαος Τσουλούφης, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
9-7-1927 έως 15-1-1928
α) Ελευθέριος Τσιουπλάκης, Πρόεδρος
β)  Μαυρουδής Μαυρουδής του Αστερίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Ρήγας ρήγας του Γεωργίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Νικόλαος Τσουλούφης, Κοινοτ. Σύµβουλος
ε) Χριστόδουλος Μάνος, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Άγγελος Αραµπατζής, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
16-1-1928 έως 8-9-1928
α)  Άγγελος Αραµπατζής, Πρόεδρος
β)  Ελευθέριος Τσιουπλάκης, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Ρήγας ρήγας του Γεωργίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Νικόλαος Τσουλούφης, Κοινοτ. Σύµβουλος
ε) Χριστόδουλος Μάνος, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
9-9-1928 έως 24-3-1934
α)  Ρήγας ρήγας του Γεωργίου, Πρόεδρος
β)  Ελευθέριος Τσιουπλάκης, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Άγγελος Αραµπατζής, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Νικόλαος Τσουλούφης, Κοινοτ. Σύµβουλος
ε) Χριστόδουλος Μάνος, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
2-4-1934 έως 21-4-1934
α)  Γρηγόριος Παπαθανασίου του Χριστοδούλου, Πρόεδρος
β)  Θεοχάρης Κουµαντσιώτης, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Αριστειδης Μοσχόπουλος, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Αθανάσιος Σιώκος, Κοινοτ. Σύµβουλος
ε) Νικόλαος Παπαγεωργίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) ∆ηµήτριος Παπαποστόλου-Οικονομόπουλος, Κοινοτ. Σύμβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
22-4-1934 έως 20-12-1934
α)  Θεοχάρης Κουµαντσιώτης του Αγαπητού, Πρόεδρος
β)  Αριστειδης Μοσχόπουλος, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Γρηγόριος Παπαθανασίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  ∆ηµήτριος Παπαθανασίου, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Αθανάσιος Σιώκος, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Νικόλαος Παπαγεωργίου, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
21-12-1934 έως 15-12-1935
α)  ∆ηµήτρης Παπαποστόλου-Οικονοµόπουλος, Πρόεδρος
β)  Αθανάσιος Σιώκος, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Αριστειδης Μοσχόπουλος, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Νικόλαος Παπαγεωργίου, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Γρηγόριος Παπαθανασίου, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
21-12-1935 έως 28-12-1936
α)  Γρηγόριος Παπαθανασίου, Πρόεδρος
β)  Αθανάσιος Σιώκος, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Θεοχάρης Κουµαντσιώτης , Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Αριστειδης Μοσχόπουλος, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Νικόλαος Παπαγεωργίου, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
28-1-1937 έως 22-5-1942
α)  Αριστειδης Μοσχόπουλος του Γεωρ., Πρόεδρος
β)  Αθανάσιος Σιώκος, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Θεοχάρης Κουµαντσιώτης , Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  ∆ηµήτρης Παπαποστόλου, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Νικόλαος Παπαγεωργίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Γρηγόριος Παπαθανασίου, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
8-8-1942 έως 29-9-1948
α)  Αθανάσιος Σιώκος του Νικ., Πρόεδρος
β)  Νικόλαος Παπαγεωργίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Θεοχάρης Κουµαντσιώτης , Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Γεώργιος Τσιντογιάννης, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Γεώργιος Μπακατσάνος, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Κων/νος Υψηλάντης, Κοινοτ. Σύµβουλος
ζ) Θεοχάρης Μπότης, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
21-1-1949 έως 24-4-1950
α)  Θεοχάρης Κουµαντσιώτης, Πρόεδρος
β)  Ιωάννης Μαυρουδής, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Αθανάσιος Σιώκος , Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Κων/νος Μαρκογιάννης, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Αθανάσιος Γκαγκάνης, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
10-5-1950 έως 11-2-1951
α)  Κων/νος Μαρκογιάννης, Πρόεδρος
β)  Θεοχάρης Κουµαντσιώτης, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Αθανάσιος Σιώκος , Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Αθανάσιος Γκαγκάνης, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Ιωάννης Μαυρουδής, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
12-2-1951 έως 30-6-1951
α)  Ιωάννης Μαυρουδής του Αστερίου, Πρόεδρος
β)  Αθανάσιος Γκαγκάνης, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Κων/νος Μαρκογιάννης, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Αθανάσιος Σιώκος , Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Άγγελος Κλωντήρας, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Θεόδωρος Κωστούδας, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
10-7-1951 έως 3-12-1951
α)  ∆ήµος ∆ηµουλάς του Βασιλείου, Πρόεδρος
β)  Κων/νος Μοσχόπουλος, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Γρηγόριος Παπαθανασίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Αθανάσιος ∆ιαµαντούδης , Κοινότ. Σύµβουλος
ε) ∆ηµήτριος Παπαγεωργίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) ∆ηµήτριος Καλογριάς, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
1-1-1952 έως 31-12-1952
α)  ∆ηµήτριος Παπαγεωργίου του Γεωρ., Πρόεδρος
β)  Αθανάσιος ∆ιαµαντούδης, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  ∆ηµήτριος Καλογριάς, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Γρηγόριος Παπαθανασίου , Κοινότ. Σύµβουλος
ε) ∆ήµος ∆ηµουλάς, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Κων/νος Μοσχόπουλος, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
6-1-1953 έως 31-12-1953
α)  Αθανάσιος ∆ιαµαντούδης του Θεοδοσίου, Πρόεδρος
β)  Γρηγόριος Παπαθανασίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  ∆ηµήτριος Καλογριάς, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Κων/νος Μοσχόπουλος, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) ∆ήµος ∆ηµουλάς, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) ∆ηµήτριος Παπαγεωργίου, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
1-1-1954 έως 31-12-1954
α)  Κων/νος Μοσχόπουλος, Πρόεδρος
β)  Γρηγόριος Παπαθανασίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  ∆ηµήτριος Παναϊρλής, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Ελευθέριος Μακαβός, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Βασίλειος Κατσιαρµάς, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) ∆ηµήτριος Καλογριάς, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
23-1-1955 έως 15-12-1956
α)  Γεώργιος Βέλλιος του Αποσόλου, Πρόεδρος
β)  Απόστολος Ρήγας, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Κων/νος Μαρκογιάννης, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Χριστόδουλος Παπαθανασίου, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) ∆ηµήτριος Παναϊρλής, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Αθανάσιος Χαλκιάς, Κοινοτ. Σύµβουλος
ζ) Ελευθέριος Μακαβός, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
1-1-1957 έως 15-4-1959
α)  Απόστολος Ρήγας του Ρήγα, Πρόεδρος
β)  ∆ηµήτριος Παναϊρλής, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Κων/νος Μαρκογιάννης, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Χριστόδουλος Παπαθανασίου, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Ελευθέριος Μακαβός, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Γεώργιος Βέλλιος, Κοινοτ. Σύµβουλος
ζ) Αθανάσιος Χαλκιάς, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
17-5-1959 έως 12-1-1962
α)  ∆ηµήτριος Αποστολάς του Νικ., Πρόεδρος
β)  Κων/νος Μαρκογιάννης, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Ιωάννης Μπακατσάνος, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Κων/νος Τσούντος, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Πέτρος Βούζιος, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Αστέριος Σίσυλας, Κοινοτ. Σύµβουλος
ζ) Νικόλαος Γαλιαγρής, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
13-1-1962 έως 11-8-1964
α)  Αστέριος Σίσυλας του Σταυριανού, Πρόεδρος
β)  Κων/νος Τσούντος, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  ∆ηµήτριος Αποστολάς, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ)  Κων/νος Μαρκογιάννης, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Νικόλαος Γαλιαγρής, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Ιωάννης Μπακατσάνος, Κοινοτ. Σύµβουλος
ζ) Πέτρος Βούζιος, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
31-8-1964 έως 16-7-1967
α)  ∆ηµοσθένης Παπαθανασίου του Αθαν., Πρόεδρος
β)  Κων/νος Παπαργυρίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  ∆ηµήτριος Ρήγας, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ) Αλέξανδρος Κατσιρµάς, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Ιωάννης Μπακατσάνος, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Γεώργιος Σιώκος, Κοινοτ. Σύµβουλος
ζ) Κων/νος Ελευθερούδης, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
17-9-1967 έως 14-11-1969
α)  ∆ηµοσθένης Παπαθανασίου του Αθαν., Πρόεδρος
β)  Γεώργιος Σιώκος, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Κων/νος Ελευθερούδης, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ) Κων/νος Παπαργυρίου, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) ∆ηµήτριος Ρήγας, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Γεώργιος Σιώκος, Κοινοτ. Σύµβουλος
Σηµ.: Από 18-8-1968 ο ∆ηµ. Αποστολάς αντί του Γεωρ. Σιώκου

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
4-2-1970 έως 23-12-1970
α)  Κων/νος Παπαργυρίου του Νικ., Πρόεδρος
β)  ∆ηµήτριος Ρήγας, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Κων/νος Μαρκογιάννης, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ) Κων/νος Παπαθανασίου, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) ∆ηµήτριος Αποστολάς, Κοινοτ. Σύµβουλος
Σηµ.: Από 4-2-1970 ο ∆ηµοσθένης Παπαθανασίου Ασθενής.

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
17-2-1971 έως 16-9-1974
α)  ∆ηµήτριος Αποστολάς του Νικ., Πρόεδρος
β)  ∆ηµήτριος Ρήγας, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Κων/νος Μαρκογιάννης, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ) Βασίλειος Καραθανάσης, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Κων/νος Παπαργυρίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
Σηµ.: Από 16-2-1972 ο Νικόλαος Αραµπατζής αντί του Κων/νου Παπαργυρίου.

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
5-11-1974 έως 18-4-1975
α)  Αλκιβιάδης Ρογδάκης, Πρόεδρος
β)  Πέτρος Βούζιος, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Θεόδωρος Ντάσιος, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ) Ιωάννης Μπακατσάνος, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Νικόλαος Μακαβός, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Νικόλαος Γκαγκάνης, Κοινοτ. Σύµβουλος
ζ) Αθανάσιος ∆ουλδέρης, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
8-6-1975 έως 31-12-1979
α)  Γεώργιος Τσιουρλής του Ευθυµίου, Πρόεδρος
β)  Αριστείδης Παπαθανασίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Θεοδόσιος Παπαστόϊκος, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ) Γεώργιος Ζηζηλιώτης, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Ευάγγελος Βλάχος, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) ∆ηµήτριος Μαρκογιάννης, Κοινοτ. Σύµβουλος
ζ) ∆ηµήτριος Μάνος, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
1-1-1979 έως 11-4-1979
α)  Νικόλαος Μακαβός του Ιωάννου, Πρόεδρος
β)  Άγγελος Κουµαντσιώτης, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Παναγιώτης Μοσχόπουλος, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ) Αθανάσιος ∆ουλδέρης, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) ∆ηµήτριος Μοσχόπουλος, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) ∆ηµήτριος Πολύζος, Κοινοτ. Σύµβουλος
ζ) Αθανάσιος Μπουγάς, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
2-6-1979 έως 31-12-1982
α)  Άγγελος Κουµαντσιώτης του Τριανταφύλλου, Πρόεδρος
β)  Αθανάσιος ∆ουλδέρης, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  ∆ηµήτριος Μοσχόπουλος, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ) ∆ηµήτριος Πολύζος, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Παναγιώτης Μοσχόπουλος, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Αθανάσιος Μπουγάς, Κοινοτ. Σύµβουλος
ζ) Θωµάς Βλάχος, Κοινοτ. Σύµβουλος
Σηµ. Στις 11-4-1979 απεβίωσε ο πρόεδρος Νικ. Μακαβός και το Κ.Σ. εξέλεξε τον Άγγελο Κουµαντσιώτη.
Ο Θωµάς Βλάχος κατέλαβε τη θέση του αποβιώσαντος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
1-1-1983 έως 31-12-1986
α)  Στέφανος Βέλλιος του Νικολάου, Πρόεδρος
β)  Ιωακείµ Σιώκος, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Απόστολος Γκιζέπας, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ) Ιωάννης Παναϊρλής, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Άγγελος Σίσυλας, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Παναγιώτης Μοσχόπουλος, Κοινοτ. Σύµβουλος
ζ) Κων/νος Θασίτης, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
1-1-1987 έως 31-12-1990
α)  Στέφανος Βέλλιος του Νικολάου, Πρόεδρος
β)  Αριστείδης Παπαθανασίου, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Γεώργιος Βέλλιος, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ) Απόστολος Στεργιανός, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Γεώργιος Μακαβός, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Γεώργιος Χαλκιάς, Κοινοτ. Σύµβουλος
ζ) Αθανάσιος Αστ. Ρίµπας, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
1-1-1991 έως 31-12-1994
α)  Αθανάσιος Καλαµπαλίκης του Ιωάννου, Πρόεδρος
β)  Χριστόδουλος Τσιντογιάννης, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  ∆ηµήτριος Λάγκας, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ) ∆ρόσος Καραουλάνης, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Ελευθέριος Κατσιρµάς, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Γεώργιος Κ. Μακαβός, Κοινοτ. Σύµβουλος
ζ) ∆ηµήτριος Κουµαντσιώτης, Κοινοτ. Σύµβουλος

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ
1-1-1995 έως 31-12-1998
α)  Αθανάσιος Καλαµπαλίκης του Ιωάννου, Πρόεδρος
β)  Γεώργιος Ρίµπας, Κοινοτ. Σύµβουλος
γ)  Αριστείδης Μοσχόπουλος, Κοινοτ. Σύµβουλος
δ) Ελευθέριος Κατσιρµάς, Κοινότ. Σύµβουλος
ε) Σταυρούλα Μιχαλέου, Κοινοτ. Σύµβουλος
στ) Βασίλειος Μοσχόπουλος, Κοινοτ. Σύµβουλος
ζ) Αθανάσιος Αποστολάς, Κοινοτ. Σύµβουλος

Επιμέλεια Ευσταθίου Τσιάλη - Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΝΑ ΝΕΑ

* τεκμηρίωση: Δρόσος Βλάχος
****************************************************************************************************

ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ  ΔΗΜΟΥ ΑΡΝΑΙΑΣ 

1-1-19985 έως 31-12-2002

Κανείς, γιατί στις Νομαρχιακές και Δημοτικές εκλογές στις  11 Οκτωβρίου 1998 οι κάτοικοι πραγματοποίησαν καθολική αποχή σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάργηση της Κοινότητας Παλαιοχωρίου σύμφωνα με το Νόμο "I.Καποδίστρια" : Φ.Ε.Κ. Α΄ 244/1997, Νόμος 2539/1997 «Συγκρότηση της Πρωτοβάθμιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης», Εθνικό Τυπογραφείο .
https://moyzas.blogspot.com/2018/05/11-1998.html

ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ  ΔΗΜΟΥ ΑΡΝΑΙΑΣ 

1-1-2003 έως 31-12-2006 

Δημοτικός Σύμβουλος: 

α) Ρίμπας Γεώργιος του Αθανασίου (Αντιδήμαρχος δ. Αρναίας)

 -*-

α) Ρήγας Χρήστος του Πέτρου, Πρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου & Δημοτικός Σύμβουλος

β) Χαλβατζή Ισμήνη συζ. Κατσιαρμά Αποστόλου, Τοπική Σύµβουλος

γ) Βλάχος Αστέριος του Αθανασίου, Τοπικός Σύµβουλος

δ) Λάγγα Ευγενούλα συζ. Λάγγα Δημητρίου , Τοπική Σύµβουλος

ε) Ρίμπας Αστέριος του Ιωάννη, Τοπικός Σύµβουλος

στ) Βλάχος Κωνσταντίνος τους Ευαγγέλου, Τοπικός Σύµβουλος

ζ) Θασίτη Ειρήνη του Κωνσταντίνου, Τοπική Σύμβουλος

ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ  ΔΗΜΟΥ ΑΡΝΑΙΑΣ 

1-1-2007 έως 30-10-2011 

Δημοτικοί Σύμβουλοι δήμου Αρναίας:

α) Μοσχόπουλος Βασίλειος του Αργυρίου (Αντιδήμαρχος)

β) Ρήγα Χαϊδω του Αποστόλου

γ) Δουλδέρης Δημήτριος του Αγγέλου

δ) Κολοβός Ελευθέριος του Γεωργίου

-*-

α) Μοσχόπουλος Άγγελος του Δημητρίου, Πρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου

β) Γαλάνης Νικόλαος του Δημητρίου , Τοπικός Σύμβουλος

γ) Σιώκος Νικόλαος του Δημητρίου, Τοπικός Σύμβουλος

δ) Καλογριάς Ιωάννης του Δημητρίου , Τοπικός Σύµβουλος

ε) Κατσιαρμά Βασιλική σύζ. Γκαγκάνη Γεωργίου , Τοπική Σύµβουλος

Στις 2 Ιουλίου 2009 οι Δουλδέρης Δημήτριος και Κολοβός Ελεύθεριος παρατήθηκαν από το αξίωμα του Δημοτικού Συμβούλου λόγω διαφωνίας με τον Δήμαρχο Αρναίας όπως επίσης και ο Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Μοσχόπουλος Άγγελος και οι Τοπικοί Σύμβουλοι Γαλάνης Νικόλαος και Σιώκος Νικόλαος.

Από 2 Ιουλίου 2009 το Τοπικό Συμβούλιο διαμορφώθηκε ως εξής:

α) Δημουλάς Θέμης του Αθανασίου, Πρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου

β) Σίσσυλας Αστέριος του Νικολάου , Τοπικός Σύμβουλος

γ) Βλάχου Πηγή του Θωμά , Τοπική Σύµβουλος

δ) Καλογριάς Ιωάννης του Δημητρίου , Τοπικός Σύµβουλος

ε) Κατσιαρμά Βασιλική σύζ. Γκαγκάνη Γεωργίου , Τοπική Σύµβουλος

ΜΕΛΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ, ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΑΡΝΑΙΑΣ, ΔΗΜΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ 

1-11-2011 έως 31-08-2014 (Προγραμμα "ΚΑΛΛΙΚΡΆΤΗΣ", εφημ. της Κυβ. 7 Ιουνίου 2010 (ΦΕΚ 87/τ.Α'/2010) σε ισχύ από 1/1/2011)

Δημοτικοί Σύμβουλοι δήμου Αριστοτέλη:

α) Μοσχόπουλος Βασίλειος του Αργυρίου (Αντιδήμαρχος δ. Αριστοτέλη)

-*-

α) Τζιουρτζιούμης Αθανάσιος του Κωνσταντίνου, Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας

β) Καραπαναγιώτης Ιωάννης του Κωνσταντίνου, Τοπικό Μέλος

γ) Αυγερινός Αυγερος του Δημητρίου  , Τοπικό Μέλος

ΜΕΛΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ, ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΑΡΝΑΙΑΣ, ΔΗΜΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ 

1-9-2014 έως 31-08-2019

Δημοτικός Σύμβουλος:

α) Μοσχόπουλος Βασίλειος του Αργυρίου

-*-

α) Ρίμπας Σταμάτης του Ιωάννη , Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας 

β) Κατσιαρμάς Γρηγόρης του Αλέκου , Τοπικό Μέλος

γ) Τζιουρτζιούμης Αθανάσιος του Κωνσταντίνος, Τοπικό Μέλος

Ο Κατσιαρμάς Γρηγόρης παραιτήθηκε κατόπιν διαφωνίας και την θέση του κατέλαβε ως μέλος της τοπικής Κοινότητας η κα Κατσιαρμά Νίκη συζ, Υψηλάντη Κώνσταντίνου

Επιμέλεια - Τεκμηρίωση: Δρόσος Βλάχος, 4/6/2018

****************************************************************************************************

Read More

Χωρίς Υπουργό η δεξιά στην Χαλκιδική μετά την μεταπολίτευση!

Μια πολύ σημαντική έρευνα που έχουμε ξεκινήσει εδώ και καιρό στο «Θέμα» της Χαλκιδικής δημοσιεύεται σήμερα για πρώτη φορά στην Χαλκιδική και αφορά τους βουλευτές της Χαλκιδική, από το 1974 έως σήμερα , που έλαβαν υπουργική θέση.

Πιο συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα της έρευνας μάς παρουσίασαν πως η Χαλκιδική για την ΝΔ μοιάζει με «απόρθητο  οχυρό» καθώς και στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές αλλά και στις ευρωεκλογές η ΝΔ αναδείχθηκε πρώτο κόμμα στην Χαλκιδική με σημαντική διαφορά από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που συγκεντρώσαμε, η ΝΔ σε περιπτώσεις βουλευτικών εκλογών , αναδεικνύεται πρώτο κόμμα στην Χαλκιδική ,στις 13 από τις 15 συνολικά εκλογικές αναμετρήσεις, με διαφορά κατά μέσο όρο στις 11,17 ποσοστιαίες μονάδες από το ΠΑΣΟΚ. Αντιθέτως, το ΠΑΣΟΚ στην Χαλκιδική έχει πάρει την πρώτη θέση μόνο στις βουλευτικές εκλογές του ’93 και του ’09.

Ωστόσο, το γεγονός αυτό δεν «συγκινεί» την Συγγρού, μέχρι και σήμερα, καθώς μετά την μεταπολίτευση δεξιός βουλευτής από την Χαλκιδική δεν έχει λάβει την θέση Υπουργού ή Υφυπουργού.

Αντίθετα, απ’ τα υπουργικά «σαλόνια» πέρασαν αρκετοί Χαλκιδικιώτες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Πιο αναλυτικά, υπουργικές θέσεις από το 1974 έως σήμερα έλαβαν οι εξής βουλευτές από την Χαλκιδική:

1)      Χρήστος Πάχτας: Εξελέγη Βουλευτής Χαλκιδικής με το ΠΑΣΟΚ το 1989 και επανεξελέγη το 1990, 1993, 1996 και 2000. Διετέλεσε Υφυπουργός Βιομηχανίας στο διάστημα 1993-1994 και Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας στο διάστημα 1996-2004.

2)      Ιωάννης Δριβελέγκας: Εκλέγεται Βουλευτής Χαλκιδικής με το ΠΑΣΟΚ από το 1993, έως το 2009. Διετέλεσε Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων από τον Ιούνιο του 2011 έως τον Μάιο του 2012 επί κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου και Λουκά Παπαδήμου. Από τις 9 Ιουλίου του 2013 έως και σήμερα διατηρεί την θέση του Ε’ Αντιπροέδρου στην Βουλή ύστερα από την εκλογή του από την Ολομέλεια του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Τα παραπάνω συμπεράσματα προκύπτουν από τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών από το 1974 έως το 2012 τα οποία σας παρουσιάζουμε παρακάτω:

1.            Αποτελέσματα εθνικών εκλογών 1974:

ΝΔ:66,49%-2 έδρες

ΕΚ-ΝΔ:16,47 %-1 έδρα

2.            Αποτελέσματα εθνικών εκλογών 1977:

ΝΔ:52,82%-2 έδρες

ΠΑΣΟΚ:25,81 %-1 έδρα

3.            Αποτελέσματα εθνικών εκλογών 1981:

ΠΑΣΟΚ:45,97%-2 έδρες

ΝΔ:45,85%-1 έδρα

4.            Αποτελέσματα εθνικών εκλογών 1985:

ΝΔ: 47,82%-2 έδρες

ΠΑΣΟΚ:44,7 %-1 έδρα

5.            Αποτελέσματα εθνικών εκλογών 1989 (Ιούνιος):

ΝΔ:50%-2 έδρες

ΠΑΣΟΚ:39,24%-1 έδρα

6.            Αποτελέσματα εθνικών εκλογών 1989 (Νοέμβριος):

ΝΔ:51,57%-2 έδρες

ΠΑΣΟΚ:40,44%-1 έδρα

7.            Αποτελέσματα εθνικών εκλογών 1990:

ΝΔ: 52,53%-2 έδρες

ΠΑΣΟΚ:39,18%-1 έδρα

8.            Αποτελέσματα εθνικών εκλογών 1993:

ΝΔ:44,93%-1 έδρα

ΠΑΣΟΚ:45,09%-2 έδρες

9.            Αποτελέσματα εθνικών εκλογών 1996:

ΝΔ: 44,52 % -33.175 ψήφοι- 2 έδρες

ΠΑΣΟΚ: 38,75%-28.875 ψήφοι – 1 έδρα

10.          Αποτελέσματα εθνικών εκλογών 2000:

ΝΔ:50,05% -38.630 ψήφοι-2 έδρες

ΠΑΣΟΚ:40.53%-31.286-1 έδρα

11.          Αποτελέσματα εθνικών εκλογών 2004:

ΝΔ: 52,12%-42.486 ψήφοι-2 έδρες

ΠΑΣΟΚ:37,78%-30.767 ψήφοι-1 έδρα

12.          Αποτελέσματα εθνικών εκλογών 2007:

ΝΔ: 46,37%-38.239 ψήφοι -2 έδρες

ΠΑΣΟΚ:38,11%-31.429 ψήφοι-1 έδρα

13.          Αποτελέσματα εθνικών εκλογών 2009:

ΝΔ:40,47 %-31.894  ψήφοι -1 έδρα

ΠΑΣΟΚ:41,02%-32.325 ψήφοι-2 έδρες

14.          Αποτελέσματα εθνικών εκλογών Μαΐου 2012:

ΝΔ:23,16%-16.354 Ψήφοι-1 έδρα

ΠΑΣΟΚ:15,83%-11.181 Ψήφοι-1 έδρα

ΣΥΡΙΖΑ:14,51%-10.245 Ψήφοι-1 έδρα

15.          Αποτελέσματα εθνικών εκλογών Ιουνίου 2012:

ΝΔ:34,90%-24.211 ψήφοι-1 Έδρα

ΠΑΣΟΚ:14,64%-10.156 Ψήφοι-1 έδρα

ΣΥΡΙΖΑ:22,48%-15,596 ψήφοι-1 Έδρα

Κλείνοντας, αξίζει να θυμηθούμε ποιοι εκλέχθηκαν Βουλευτές στην Χαλκιδική από την μεταπολίτευση έως και σήμερα:

1974

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΣ (ΝΔ)

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ (ΝΔ)

ΤΣΙΟΥΠΛΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ (ΝΔ)

1977

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΟΥΠΛΑΚΗΣ (ΝΔ)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΣ (ΝΔ)

ΘΑΝΑΣΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (ΠΑΣΟΚ)

1981

ΘΑΝΑΣΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (ΠΑΣΟΚ)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΝΟΣ (ΠΑΣΟΚ)

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΟΥΠΛΑΚΗΣ (ΝΔ)

1985 (με λίστα)

ΘΑΝΑΣΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (ΠΑΣΟΚ)

ΛΑΖΑΡΟΣ ΜΠΟΥΛΑΚΗΣ (ΠΑΣΟΚ)

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΟΥΠΛΑΚΗΣ (ΝΔ)

1989 - 1990 (και στις τρείς εκλογικές αναμετρήσεις)

ΒΑΡΣΑΜΗΣ ΓΙΟΒΑΝΟΥΔΑΣ (ΝΔ)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΡΔΑΡΙΝΟΣ (ΝΔ )

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (ΠΑΣΟΚ)

1993

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (ΠΑΣΟΚ)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑΣ (ΠΑΣΟΚ)

ΒΑΡΣΑΜΗΣ ΓΙΟΒΑΝΟΥΔΑΣ (ΝΔ)

1996

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (ΠΑΣΟΚ)

ΒΑΡΣΑΜΗΣ ΓΙΟΒΑΝΟΥΔΑΣ (ΝΔ)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΠΑΣ (ΝΔ)

2000

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (ΠΑΣΟΚ)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΠΑΣ (ΝΔ)

ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ (ΝΔ)

2004

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΑΓΙΩΝΑΣ (ΝΔ)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΠΑΣ (ΝΔ )

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑΣ (ΠΑΣΟΚ)

2007

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΑΓΙΩΝΑΣ (ΝΔ)

ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ (ΝΔ )

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑΣ (ΠΑΣΟΚ)

2009

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑΣ (ΠΑΣΟΚ)

ΑΡΓΥΡΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ (ΠΑΣΟΚ)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΑΓΙΩΝΑΣ (ΝΔ) 

Άρθρο του Πολυχρόνη Κασίδη για την εβδομαδιαία εφημερίδα της Χαλκιδικής «Θέμα»

http://www.meapopsi.gr/2014/09/blog-post_64.html

Read More

Τσιουπλάκης Ελ. Κωνσταντίνος

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Θητεία στο Κοινοβούλιο, Βουλή των Ελλήνων.

https://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/Diatelesantes-Vouleftes-Apo-Ti-Metapolitefsi-Os-Simera/?MpId=f5f09893-9899-45a1-bad9-1a4d9ac84372

  Αγροτικό συλλαλητήριο Θεσσαλονίκης 1982 πρώτο μηχανοκίνητο μπλόκο αγροτών

 

Υλικό :  Γεώργιος Αλέξανδρος Κ. Τσιουπλάκης

Read More

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Νικόλαος Α' ο Μυστικός

Ο τσάρος Συμεών Α΄ ο Μέγας της Βουλγαρίας προ των πυλών της Κωνσταντινουπόλεως και ο Πατριάρχης Νικόλαος Α΄ ο Μυστικός. Tsar Simeon the Great before the gates of Constantinople, «Bulgarien vom Beginn seines staatlichen Bestandes bis auf unsere Tage», 1917, Nikolai Pavlovic (1835-1894)

Ο πατριάρχης Νικόλαος Α' ο Μυστικός καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Κάτω Ιταλίας.
Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη το έτος 852. Μαθήτευσε δίπλα στον Φώτιο, του οποίου ήταν και συγγενής.
Ήταν συμμαθητής με τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Σοφό και διετέλεσε προσωπικός σύμβουλος του.

Το 901 έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του αναδιοργανώθηκαν τα «Θέματα» και το Οικουμενικό Πατριαρχείο περιελάμβανε 624 Μητροπόλεις και επισκοπές.
Σύντομα ο Νικόλαος ήρθε σε σύγκρουση με τον Αυτοκράτορα Λέοντα, καθώς αρνήθηκε να αναγνωρίσει τον τέταρτο γάμο του με την ερωμένη του Ζωή Καρβονωφίνα, φθάνοντας στο σημείο να τον αφορίσει, καθαιρώντας και τον ιερέα που είχε τελέσει το μυστήριο.

Κατόπιν αυτών, το 907 εξαναγκάστηκε σε παραίτηση και περιορίσθηκε στη Μονή των Γαλακρηνών.
Ο Αυτοκράτορας όμως πριν τον θάνατό του συμφιλιώθηκε με τον Νικόλαο, τον οποίο και επανέφερε στον πατριαρχικό θρόνο το 912.

Μετά το θάνατο του διαδόχου του Λέοντα, Αλεξάνδρου, διορίστηκε επίτροπος, μαζί με άλλους τέσσερις, του ανήλικου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ΄ του Πορφυρογέννητου.

Απεβίωσε στις 11 Μαΐου 925 και ετάφη στη Μονή Γαλακρηνών.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και τιμά τη μνήμη του στις 16 Μαΐου.

Read More

Γιγαντομαχία

Η Γιγαντομαχία δεν είναι γνωστή από τον Όμηρο ή τον Ησίοδο. Ο Ησίοδος μόνο διασώζει τον μύθο της γέννησης τους των Γιγάντων (Θεογονία 184-187), ενώ όλες οι υπόλοιπες πληροφορίες αντλούνται κυρίως από τον Πίνδαρο και τον Απολλόδωρο.

Όταν ο Κρόνος έκοψε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του, Ουρανού, το αίμα από την πληγή του θεού γονιμοποίησε ξανά τη Γαία. Από την ιδιότυπη αυτή ένωση γεννήθηκαν οι Ερινύες, οι Νύμφες των μελιών (και γενικά οι θεότητες που συνυπάρχουν με τα δέντρα) και οι Γίγαντες. [1] Ως τόπος γέννησης των τελευταίων αναφέρονται οι Φλέγρες. Ο Πίνδαρος ονομάζει Φλέγρας πεδίον το μέρος, όπου διεξήχθηκε ο αγώνας ανάμεσα στους Ολύμπιους θεούς και τους Γίγαντες (Ν. 1. 100).

[…] η Γη, αγανακτισμένη για την τύχη των Τιτάνων [ο Δίας τους είχε ρίξει στον Τάρταρο], γέννησε από τον Ουρανό τους Γίγαντες, τεράστιους και ανίκητους, φοβερούς στην όψη, με πυκνά, πλούσια και μακριά μαλλιά και γένια και με λέπια φιδιού στα πόδια. Μερικοί λένε ότι γεννήθηκαν στις Φλέγρες, άλλοι πάλι στην Παλλήνη. Αυτοί εξακόντιζαν στον ουρανό πέτρες και φλεγόμενες δρυς. Απ’ όλους τους διέφερε ο Πορφυρίωνας και ο Αλκυονέας, που παρέμενε αθάνατος, όσο πολεμούσε στη γη που γεννήθηκε. Αυτός έδιωξε και τις αγελάδες του Ήλιου από την Ερύθεια. Στους θεούς δόθηκε σαφής χρησμός ότι κανένας τους δεν θα μπορούσε να σκοτώσει τους Γίγαντες, και ότι θα μπορούσαν να τους εξοντώσουν αν κάποιος θνητός συμμαχούσε μαζί τους. Όταν το πληροφορήθηκε η Γη, αναζήτησε ένα βοτάνι, για να μη σταθεί δυνατό να εξολοθρευτούν από κανένα θνητό. Αλλά ο Δίας απαγόρευσε στην Ηώ, στη Σελήνη και στον Ήλιο να φέγγουν και πρόλαβε αυτός και έκοψε το βοτάνι· με τη μεσολάβηση μάλιστα της Αθηνάς εξασφάλισε για σύμμαχο τον Ηρακλή. Και εκείνος σημάδεψε με το τόξο του πρώτα τον Αλκυονέα· αλλά πέφτοντας αυτός στη γη, ξανάβρισκε τις δυνάμεις του· με τη συμβουλή όμως της Αθηνάς ο Ηρακλής τον τράβηξε έξω από την Παλλήνη. 2 Και εκείνος λοιπόν με αυτόν τον τρόπο πέθανε. Ο Πορφυρίωνας πάλι, την ώρα της μάχης με τον Ηρακλή, όρμησε και στην Ήρα. Γιατί ο Δίας του ξύπνησε πόθο ερωτικό για τη θεά, η οποία, καθώς αυτός τις ξέσκιζε τα πέπλα θέλοντας να τη βιάσει, έβαλε τις φωνές καλώντας σε βοήθεια· και καθώς ο Δίας τον κατακεραύνωσε, ο Ηρακλής τον σκότωσε με το τόξο του. Όσο για τους υπόλοιπους, ο Απόλλωνας χτύπησε με τα βέλη του το αριστερό μάτι του Εφιάλτη και ο Ηρακλής το δεξιό· τον Εύρυτο τον σκότωσε ο Διόνυσος με τον θύρσο, τον  Κλυτίο η Εκάτη με δαυλούς, τον Μίμαντα ο Ήφαιστος που τον χτύπησε με πυρακτωμένο σίδερο. Η Αθηνά με τη σειρά της, καθώς ο Εγκέλαδος το έσκαγε, έριξε επάνω του το νησί της Σικελίας, ύστερα έγδαρε τον Πάλλαντα και με το δέρμα του προστάτευε το σώμα της την ώρα της μάχης. Ο Πολυβώτης, κυνηγημένος μεσοπέλαγα από τον Ποσειδώνα, φθάνει στην Κω· και ο Ποσειδώνας έκοψε ένα κομμάτι του νησιού, που ονομαζόταν Νίσυρος, και το έριξε επάνω του. Ο Ερμής, φορώντας στην μάχη τη δερμάτινη περικεφαλαία του Άδη, σκότωσε τον Ιππόλυτο, η Άρτεμη τον +Γρατίωνα+, οι Μοίρες πολεμώντας με χάλκινα ρόπαλα, σκότωσαν τον Άγριο και τον Θόωνα, τους υπόλοιπους τους χτύπησε ο Δίας με κεραυνούς και τους εξόντωσε· και σε όλους εξαπέλυε τα βέλη του ο Ηρακλής και τους αποτελείωνε. (Απολλόδ. 1.7.1.)

Οι Φλέγρες, που αναφέρονται ως τόπος γέννησης των Γιγάντων και σύγκρουσης ανάμεσα σε αυτούς και τους Ολύμπιους, είναι το αρχαίο όνομα της Παλλήνης όπου κατοικούσαν οι Κρουσαίοι, Θράκες και σύμμαχοι των Τρώων, τους οποίους συνάντησε ο Αινείας φεύγοντας από την Τροία. [Χάρτης 1] Επομένως, ό,τι γνωρίζουμε από τις πηγές για την προϊστορική φάση της χερσονήσου, την περίοδο που έφερε το όνομα Φλέγρα (περίοδο της Φλέγρας), είναι η Γιγαντομαχία, οι Κρουσαίοι, οι σχέσεις με την Τροία.

Αν λάβουμε υπόψη μας τις απόψεις που έχουν διατυπωθεί για την ετυμολογία των λέξεων Φλέγρες και Παλλήνη και που τις συνδέουν με την ηφαιστειώδη φύση του τόπου (Φλέγρες), με γεωλογικές αναστατώσεις και με την παλλόμενη από τους σεισμούς γη (Παλλήνη), τότε θα προτείναμε μια φυσιοκρατική - κοσμογονική ερμηνεία του μύθου των Γιγάντων, τους οποίους θα εκλαμβάναμε ως χθόνια στοιχεία που προκαλούν μετεωρολογικά φαινόμενα, σεισμούς, ηφαιστειακή δράση, θύελλες, τυφώνες, ξηρασίες, πυρκαγιές, ρήγματα στον φλοιό της γης και γενικά αναστατώσεις της γης (εξ ου και τα ονόματα των Γιγάντων –Εγκέλαδος, Ερυσίχθων, Χθονόφυλος, Πάλλαντας κτλ).

Από την άλλη, ο Όμηρος υποδεικνύει μια περισσότερο ιστορική ερμηνεία. Στην Οδύσσεια (η 56-60) οι Γίγαντες είναι μυθικός λαός, αγχίθεοι (γένος μεταξύ θεών και ανθρώπων –γεννιούνται από τη γη αλλά από το αίμα του Ουρανού) και υπέρθυμοι(θρασείς και αυθάδεις). Στην ομηρική παράδοση στηρίζονται συγγραφείς, όπως ο Θεαγένης (ύστερα ελληνιστικά χρόνια[;]), την άποψη του οποίου διασώζει ο Στέφανος Βυζάντιος (λ. Παλλήνη), ο οποίος προτείνει μια «ευημεριστική» (εκλογικευμένη, «ιστορικοποιημένη») ερμηνεία. Σύμφωνα με αυτήν οι κάτοικοι της Φλέγρας, οι Γίγαντες, ήταν μισάνθρωποι. Αυτούς κυνήγησε και τιμώρησε ο Ηρακλής. Στη διάρκεια της μάχης έπεσαν κεραυνοί και ξέσπασαν τυφώνες, ἀφ’ ὧν ἡ τῶν Θεῶν μάχη πρὸς αὐτοὺς μεμυθολόγηται. Την άποψη αυτή παραδίδει και ο Στράβων σε απόσπασμα του 7ου βιβλίου του (αρ. 25).

Γιγαντομαχία και Τιτανομαχία υπηρετούν την ιδέα της διαμόρφωσης του κόσμου μέσα από συγκρουόμενες φυσικές δυνάμεις, χωρίς όμως να αποκλείεται –κάθε άλλο μάλιστα– μια περισσότερο ιστορική ερμηνεία: η σύγκρουση γηγενών κατοίκων με λαούς που μετακινούνται και διεκδικούν με τη βία την εγκατάσταση σε τόπους ήδη κατοικημένους, και ο σταδιακός «εξελληνισμός» των περιοχών.

[1] Από την ίδια πράξη αποκοπής γεννήθηκε η Αφροδίτη -από τα γεννητικά όργανα του θεού που έπεσαν στη θάλασσα. Αφροδίτη είναι η γεννημένη από τα κύματα ή από το σπέρμα του θεού.

Read More

Βοττιαία

Η Βοττιαία ήταν η τρίτη κατά σειρά περιοχή που ενσωματώθηκε στο Μακεδονικό βασίλειο. Η ονομασία της οφείλεται στους αρχαίους κατοίκους της, τους Βοττιαίους, οι οποίοι αναγκάστηκαν μετά τη μακεδονική κατάκτησή της να μεταναστεύσουν στη Χαλκιδική, στα περίχωρα της Ολύνθου, στην περιοχή που ονομάστηκε Βοττική. Τα όρια της Βοττιαίας είναι ασαφή. Φαίνεται πως εκτεινόταν ΒΑ της Ημαθίας σε όλη τη βαλτώδη πεδινή περιοχή μεταξύ των ποταμών Λουδία, Αλιάκμονα και Αξιού, δηλαδή την περιοχή γύρω από τη λίμνη των Γιαννιτσών.[1] Ιστορικές πόλεις της Βοττιαίας ήταν: η Άλωρος, η Πέλλα η οποία καθιερώθηκε από τον Αρχέλαο ως νέα πρωτεύουσα της Μακεδονίας, οι Αιγές πρώτη πρωτεύουσα, η Αταλάντη, Γορτυνία, Κύρρος, Μίεζα, Ιχναί, Σκύδρα, Έδεσσα κ.ά. Ο Στράβωνας[2] αναφέρει παράδοση της εποχής του κατά την οποία Κρήτες, με ενδιάμεσο σταθμό τη Σικελία, κατέλαβαν την περιοχή με το όνομα Βoττιαίοι, από τον οικιστή τους Βόττωνα. Η εκδοχή αυτή είναι αποδεκτή από σύγχρονους ερευνητές όπως ο N. Hammond, στη βάση σχετικών αρχαιολογικών ευρημάτων, αν και άλλοι ιστορικοί θεωρούν τους Βοττιαίους είτε βαρβαρικό φύλο θρακικής προέλευσης είτε ελληνικό που εκδιώχθηκε από τους Μακεδόνες[3][4]. ↑ Barrington Atlas of the Greek and Roman World, Princeton University Press, 2000, ISBN 0-691-03169-X, χάρτης 50, B3. Βλ. επίσης Ηρόδοτος, Βιβλίο 7 (Πολύμνια), 123.3 ↑ Στράβων, Γεωγραφικά, 6.3.2 και 7.7.12 (αρχαίο κείμενο) ↑ "The Bottiaians and their poleis by Pernille Flensted-Jensen - Studies in the ancient Greek polis" Mogens Herman Hansen, Kurt A. Raaflaub, Σελίδες 109 -110, ISBN 3515067590 (1995) ↑ The Cambridge ancient history, Volume 3, Part 3 By Cambridge University Press σελίδες276 & 650 ISBN 0521227178

Read More

Βρασίδας, Σπαρτιάτης στρατηγός

Λάρναξ στρατηγού Βρασίδα, Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφιπόλεως Σερρών

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82#/media/File:%CE%9B%CE%AC%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%BE_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%8D_%CE%92%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B4%CE%B1.JPG

Επιφανής Σπαρτιάτης στρατηγός που διακρίθηκε στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Το 431 π.Χ., πρώτο έτος του Πολέμου, ο Βρασίδας με ένα μικρό σώμα οπλιτών κατόρθωσε να διασπάσει την πολιορκία της Μεθώνης στη Μεσσηνία από τους Αθηναίους και τους συμμάχους τους και να σώσει την πόλη. Το 429 π.Χ. ορίστηκε σύμβουλος του Λακεδαιμόνιου ναυάρχου Κνήμου και πήρε μέρος στη ναυμαχία του Ρίου και της Ναυπάκτου, καθώς επίσης στην αποτυχημένη επίθεση του σπαρτιατικού στόλου κατά του Πειραιά και στη λεηλασία της Σαλαμίνας που ακολούθησε.

Το 427 π.Χ. συνόδευσε το ναύαρχο Αλκίδα ως σύμβουλός του στα νησιά Σύβοτα, όπου ο πελοποννησιακός στόλος νίκησε τον κερκυραϊκό. Το 425 π.Χ. διακρίθηκε ως τριήραρχος κατά την επίθεση του σπαρτιατικού στόλου στα αθηναϊκά οχυρά στην Πύλο, αλλά τραυματίστηκε βαριά και έχασε την ασπίδα του, η οποία τελικά τοποθετήθηκε από τους Αθηναίους στο τρόπαιο που έστησαν για τη νίκη τους στη Σφακτηρία. Το 424 π.Χ. έσπευσε στα Μέγαρα και αποσόβησε την κατάληψη της πόλης από τους Αθηναίους και, λίγο αργότερα το ίδιο έτος, τέθηκε επικεφαλής ενός εκστρατευτικού σώματος από οπλίτες και είλωτες και κατόρθωσε να απελευθερώσει πολλές πόλεις που τελούσαν υπό την κυριαρχία των Αθηναίων στα παράλια της Θράκης (σημερινή Χαλκιδική και ακτές ανατολικής Μακεδονίας), όπως η Άκανθος, τα Στάγειρα, η Άργιλος, η Τορώνη και η Αμφίπολις, οι οποίες προσχώρησαν στη συμμαχία της Σπάρτης.

Το 422 π.Χ. ο Βρασίδας νίκησε τους Αθηναίους, οι οποίοι είχαν εκστρατεύσει στην Αμφίπολη με επικεφαλής το στρατηγό Κλέωνα, αλλά τραυματίστηκε θανάσιμα κατά τη μάχη. Ετάφη στην Αμφίπολη, όπου στο εξής λατρευόταν ως ήρωας και οικιστής της πόλης. Ο ιστορικός Θουκυδίδης, μολονότι ο ίδιος είχε εξοριστεί, επειδή ως Αθηναίος στρατηγός δεν κατόρθωσε να αποτρέψει την κατάληψη της Αμφίπολης από τον Βρασίδα, αναγνώρισε τον τελευταίο ως ανώτερο όλων των στρατιωτικών ηγετών της Σπάρτης και αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο θάρρος του, στη στρατιωτική του ιδιοφυΐα και στην ευγλωττία του.

ΒΡΑΣΙΔΑΣ (; - 422 π.X.)
O στρατηγός Βρασίδας θεωρείται γενικά ο μοναδικός ιδιοφυής στρατιωτικός ηγέτης τον οποίο έχει να επιδείξει η Σπάρτη κατά την περίοδο των δέκα πρώτων χρόνων του Πελοποννησιακού Πολέμου, τον λεγόμενο αρχιδάμειο πόλεμο. Με την ευφράδεια και την προσωπική γοητεία του, ιδιότητες ασυνήθιστες για Σπαρτιάτη, και μάλιστα στρατιωτικό, ο Βρασίδας κέρδισε τον θαυμασμό πολλών από τους συμμάχους της Αθήνας υποβοηθώντας έτσι τις αποστασίες τους προς την πλευρά της Σπάρτης και προετοιμάζοντας το έδαφος για τις εξεγέρσεις άλλων αργότερα, μετά την αποτυχία της αθηναϊκής εκστρατείας κατά των Συρακουσών της Σικελίας.

Ο Βρασίδας διακρίθηκε για πρώτη φορά στη μάχη το 431, όταν έσπευσε στη Μεθώνη της Μεσσηνίας και την έσωσε από τους Αθηναίους που την πολιορκούσαν κατά τη διάρκεια της εκστρατείας τους στην Πελοπόννησο. Συνέχισε τη δράση του στη Ναύπακτο, στον Πειραιά, στην Κέρκυρα και το 424 ματαίωσε επίθεση των Αθηναίων κατά των Μεγάρων.

Αμέσως μετά ο Βρασίδας ξεκίνησε να διασπάσει την αθηναϊκή αυτοκρατορία στη Βόρεια Ελλάδα. Κατά την εκστρατεία του εκεί κατέλαβε διάφορες πόλεις, όπως την Ακανθο, τη Στάγειρο και τη σημαντικότατη αθηναϊκή αποικία Αμφίπολη. Την άνοιξη του 423 η Αθήνα και η Σπάρτη συνήψαν ανακωχή αλλά ο Βρασίδας αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη Σκιώνη και λίγο αργότερα κατέλαβε τη Μένδη.

Τον Απρίλιο του 422 η ανακωχή έληξε και οι Αθηναίοι έστειλαν εκστρατευτικό σώμα υπό τον Κλέωνα να ανακαταλάβει τις πρώην κτήσεις τους στη Βόρεια Ελλάδα τις οποίες τους είχε αφαιρέσει ο Βρασίδας. Με τους επιδέξιους χειρισμούς του ο Βρασίδας συνέτριψε την αθηναϊκή δύναμη στην Αμφίπολη, όπου όμως σκοτώθηκε και ο ίδιος, όπως και ο αντίπαλός του Κλέων.

Αξιοσημείωτη είναι η επιμονή του Βρασίδα να τονίζει προς τους κατοίκους των πόλεων της αθηναϊκής συμμαχίας ότι πήγαινε ως ελευθερωτής τους και ότι δεν είχε άλλη πρόθεση παρά να τους σώσει από τον αθηναϊκό ζυγό. Οι διαβεβαιώσεις αυτές έβρισκαν ανταπόκριση τουλάχιστον σε ορισμένα στρώματα του πληθυσμού τα οποία λαχταρούσαν να απαλλαγούν από την οικονομική αφαίμαξη που εφήρμοζε εις βάρος τους η Αθήνα.

H πολιτική αυτή είχε ως αποτέλεσμα να περιβάλλεται ο Βρασίδας με αισθήματα συμπάθειας από τους πληθυσμούς των πόλεων που κατακτούσε. Χαρακτηριστική απόδειξη αυτών των αισθημάτων ήταν οι τιμές που δαψίλευσαν οι κάτοικοι της Αμφίπολης στον σπαρτιάτη στρατηγό μετά τον θάνατό του λίγο έξω από την πόλη τους. Τον ενταφίασαν στην αγορά, δηλαδή στο κέντρο της πόλης, περιβάλλοντάς τον με τιμές ήρωα, τον ανακήρυξαν οικιστή της πόλης και θέσπισαν προς τιμήν του την εορτή των Βρασιδείων.

Αλλά και στην πατρίδα του, τη Σπάρτη, τιμήθηκε ιδιαίτερα ο Βρασίδας. Θεσπίστηκε και εκεί εορτή των Βρασιδείων και ανεγέρθηκε κενοτάφιό του κοντά στο θέατρο της πόλης.

Ο Τάφος του Βρασίδα

Ο τάφος του Βρασίδα ανακαλύφθηκε τα τελευταία χρόνια και η μεταλλική λάρναξ με τα οστά του μαζί με ένα χρυσό στεφάνι εκτίθεται στό Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφιπόλεως Σερρών. Ο τάφος εντοπίστηκε κατά τις ανασκαφικές εργασίες του οικοπέδου για την ανέγερση του Αρχαιολογικού Μουσείου Αμφιπόλεως το 1976. Πρόκειται για κιβωτιόσχημο τάφο από πωροπλίνθους, λαξευμένο μέσα στο φυσικό ημίβραχο. Βρέθηκε ασύλητος και σφραγισμένος. Περιείχε μια ταφή- καύση μέσα σε μεταλλική οστεοθήκη όπου βρέθηκε χρυσό στεφάνι από φύλλα ελιάς. Η θέση του τάφου εσωτερικά των τειχών οδηγεί στην άποψη ότι πρόκειται για το τάφο ενός ιδιαίτερα σημαντικού προσώπου που τάφηκε με τιμές μέσα στον περίβολο των τειχών. Σύμφωνα με τον ιστορικό Θουκυδίδη (Θουκ. IV.104, 106, 108 και V, 6, 10, 11), ο στρατηγός Βρασίδας ήταν ο ικανός στρατηγός της Σπάρτης που τάφηκε το 422 π.Χ. με τιμές εντός των τειχών και μπροστά στην αγορά της πόλης μετά τη φονική μάχη μεταξύ Κλέωνος και Βρασίδα (Στρατηγών Αθηναίων και Σπαρτιατών) που δόθηκε τη χρονιά αυτή μπροστά στα τείχη της πόλης. Ο Βρασίδας λατρεύτηκε στην Αμφίπολη ως ήρωας και πραγματικός οικιστής και η λατρεία του καθιερώθηκε με ετήσιους αγώνες και θυσίες. 

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82

Read More