Η παράσταση του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου δια χειρός Θεοφάνη στην Μονή Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους

Η Ιστορία της Chalcidicae,

στην Μεσαιωνική αγιογραφική απεικόνιση του Ευαγγελισμού, στο εξωτερικό άνω τμήμα της κύριας όψης της τράπεζας στην Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιον Όρος

- εὐήκοος οὖς

ΑΡΤΕΜΙΔΙ ΑΓΡΟΤΕΡΑ / ΝΕΒΡΙΣ ΕΠΙΤΑΓΗΝ / ΑΝΕΘΗΚΕΝ.

Ο Πολωνός ιστορικός τέχνης και ελληνιστής Lewandowski Rafal υποστηρίζει ότι η ενσωμάτωση της αναθηματικής πλάκας στο κέντρο του εικονογραφικού προγράμματος του Ευαγγελισμού δεν εξυπηρετεί μόνο διακοσμητικούς λόγους, αλλά σχετίζεται με την ερμηνεία του Ευαγγελισμού όπως παραδίδεται στις Απόκρυφες Γραφές, καθώς και με την αγιορείτικη παράδοση, σύμφωνα με την οποία οι αρχαιοελληνικές θεότητες παρέδωσαν στην Παναγία τον τόπο που έμελλε να γίνει το Περιβόλι Της.

✅ Σε Βασιλικό Έγγραφο – Οριοθεσία του 350-300 π.Χ. του Χολομώντα έχουμε αναφορά σε ... ιερόν Αρτέμιδος!

✅ Στα Τοπωνύμια η Σαμαρίνα προέρχεται από τη σύντμηση των λέξεων Santa Maria (Λατινικά), που στα βλάχικα είναι Sta Maria, μετεξελίχθηκε σε Sta Marina και κατέληξε Σαμαρίνα στα Γρεβενά.

/*/

Η παράσταση του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου καταλαμβάνει εξωτερικά το άνω τμήμα της κύριας όψης της τράπεζας της Μονής Μεγίστης Λαύρας στο Αγιον Ορος και, όπως και οι τοιχογραφίες στο εσωτερικό του κτιρίου, χρονολογείται στην περίοδο 1535 – 1541.

Ο ζωγράφος, που μάλλον ταυτίζεται με τον περίφημο Θεοφάνη τον Κρήτα, παρουσιάζει στο αριστερό μέρος της σύνθεσης τον αρχάγγελο Γαβριήλ και στο δεξιό την Παναγία. Ακόμα δεξιότερα, μία νέα κοπέλα αποχωρεί κρατώντας ένα αδράχτι, από το οποίο φεύγει ένα κόκκινο νήμα που καταλήγει τυλιγμένο στο δεξί χέρι της Παναγίας. Στην κορυφή της σύνθεσης βρίσκεται εντοιχισμένη μία μαρμάρινη αναθηματική ανάγλυφη πλάκα, στην οποία απεικονίζεται ένα τεράστιο αυτί εντός πλαισίου, πάνω από το οποίο υπάρχει εγχάρακτη η επιγραφή:
ΑΡΤΕΜΙΔΙ ΑΓΡΟΤΕΡΑ / ΝΕΒΡΙΣ ΕΠΙΤΑΓΗΝ / ΑΝΕΘΗΚΕΝ.
Από τους χαρακτήρες εξάγεται το συμπέρασμα ότι η πλάκα ανήκει στην κλασική ελληνική περίοδο και χρονολογείται στον Ε΄ – Δ΄ π.Χ. αιώνα.

Read More

Σιδερένιο μακρύ σπαθί από τη Σερβία, 14ου-15ου αιώνα.

 

Σιδερένιο μακρύ σπαθί από τη Σερβία, 14ου-15ου αιώνα.

Βρέθηκε στην κοίτη του ποταμού Δυτικού Μοράβα, στο χωριό Ζαμπλάτσε, περιφερείας Τσατσάκ, στη δυτική Σερβία.

Διαστάσεις: συνολικό μήκος 114 εκ., μήκος σταυροειδούς προφυλακτήρα 20 εκ., πλάτος λεπίδας 5 εκ. Συλλογή Μουσείου Τσατσάκ.

Η δυτική επίδραση είναι εμφανής.

Από τον 14ο αιώνα και μετά η Σερβία απομακρύνθηκε βαθμιαία από την ανατολικορωμαϊκή στρατιωτική παράδοση και δεχόταν την ισχυρή πολιτισμική ακτινοβολία της Ουγγαρίας.

Η σερβική αριστοκρατία υιοθέτησε στοιχεία δυτικού στρατιωτικού εξοπλισμού (και οι δεσποτικές οικογένειες κάποια στοιχεία της εισαγόμενης έννοιας της εραλδικής).

Πηγή: Τζώρτζης Μελισσάκης - fb ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ-ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Read More

Aρχαίοi Xαλκείς, Χαλκιδείς επι της Θράκης, Σιδηροκαυσίων, Μαδεμοχώρια, Gr El Dorado

 

χειροτεχνία δέντρου από κράμα μετάλλων χαλκού (Alibaba)

/*/

"...Είναι κακό πράγμα η ανεργία,
αλλά είναι χειρότερο ο θάνατος.
Είναι καλό πράγμα η ανάπτυξη,
αλλά είναι καλύτερο η ζωή.
Θα προτιμούσα να μιλάω για τη ζωή,
αλλά αν γίνουν τα χρυσωρυχεία θα σας μιλάω μόνο για την ψυχή σας.
Τίποτα δεν θα έχω να πω πια για τη ζωή. "
Μητροπολίτης Άνθιμος,
ομιλία-συλλαλητήριο ενάντια στα χρυσωρυχεία Αλεξανδρούπολη
16/1/2008 

/*/

Γιατί ενώ καθόμαστε πάνω σε "κοίτασμα παγκοσμίου κλάσης" σύμφωνα με ΤΟ επικοινωνιακό κρεσέντο για τους Κονκισταδόρες του Gr ElDorado, δεν είμασταν ιστορικώς ούτε Λαύριο, ούτε Παγγαίο, ούτε Θάσος ... ούτε Κολχίδα;

Στον Αποικισμό του Αιγαίου είμασταν περιοχή ενδιαφέροντος.

Είμασταν και διακύβευμα στον Πελοποννησιακό Πόλεμο

Γιατί ο Μακάριος απέτρεψε τον Μέγα Κωνσταντίνο στο να φτιάξει την Νέα Ρώμη στον Coprus Infuis;

Διαχρονικά ΌΜΩΣ αμείωτο το ενδιαφέρον της εκκλησιαστικής εξουσίας στην περιοχή μας.

Αποτέλεσμα αυτού και το ΑΒΑΤΟ στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.

Ένα ενδιαφέρον συνεχές που έντονα εκφράστηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και με τις λογικές που ζούμε έως σήμερα περι Μαδεμοχωρίων.

Γιατί λείπουν τα ΜΕΓΑΛΑ ΚΤΗΡΙΑ, ΘΕΑΤΡΑ, ΠΟΛΙΣ και στον ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΑΡΤΗ υπάρχει ΕΡΗΜΟΣ ενώ μιλάμε για την Chalkidika των Χαλκιδέων επι της Θράκης ;

Βρίθουν όμως λογικές Εκκλησιαστικών Κολλήγων, Καστελιών και Ιστορικών Τοπωνυμίων ειδικά της Βυζαντινής εποχής.

Διαβάζω:

📌 Βικιπαίδεια

"Ο κασσίτερος (λατινικά: stannum, αγγλικά: tin) είναι το χημικό στοιχείο με χημικό σύμβολο Sn,

Η εξόρυξη και η χρήση κασσιτέρου χρονολογείται από την αρχή της Εποχής του Ορείχαλκου, γύρω στο 3.000 π.Χ, όταν παρατηρήθηκε ότι χάλκινα αντικείμενα που κατασκευάζονταν από πολυμεταλλικά ορυκτά, με διαφορετική αναλογία μεταλλικών συστατικών, έχουν διαφορετικές φυσικές ιδιότητες[3].

Τα πρωιμότερα μπρούτζινα αντικείμενα περιείχαν κασσίτερο ή αρσενικό (As) σε περιεκτικότητα λιγότερο από 2% και γι' αυτό πιστεύεται ότι αυτό συνέβαινε με τη μη σκόπιμη δημιουργία κραμάτων, από κοιτάσματα ορυκτών χαλκού, που απλά περιείχαν τα άλλα μέταλλα ως προσμείξεις[4].

Η προσθήκη ενός δεύτερου μετάλλου στο χαλκό, αύξανε τη σκληρότητά του, ταπείνωνε τη θερμοκρασία τήξης του, και βελτίωνε διεργασία χύτευσης παράγοντας ένα πιο ρευστοποιημένο τήγμα, και τελικά, μετά την ψύξη του, παρήγαγε ένα πιο πυκνό και λιγότερο σπογγώδες μέταλλο[4].

Η κατανόηση ότι αυτό είναι δυνατό να γίνει με επίτηδες προσθήκη άλλου μετάλλου αποτέλεσε μια σημαντική εφεύρεση για την Εποχή του Ορείχαλκου που επέτρεψε την παραγωγή πολλών και πολυπλοκότερων σχημάτων χυτών προϊόντων από κλειστές συντεχνίες της εποχής. Τα αντικείμενα από αρσενιούχο μπρούτζο εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Εγγύς Ανατολή, όπου συνήθως το αρσενικό συνήθως συνυπάρχει σε κοιτάσματα με τα ορυκτά χαλκού, αλλά τα προβλήματα υγείας που εμφανίζονται με τη χρήση του δηλητηριώδους μεταλλοειδούς έγιναν σύντομα γνωστά με αποτέλεσμα να αναζητηθούν, από την πολύ πρώιμη Εποχή του Ορείχαλκου, πηγές προσμείξεων χαλκού με τον πολύ λιγότερο επικίνδυνο κασσίτερο[5].

Αυτό οδήγησε στη δημιουργία ζήτησης του σπάνιου και συνεπώς επικερδούς εμπορίου από τις σχετικά μακρινές πηγές εξόρυξής του (Ιταλία, Πορτογαλία, Βορειοδυτική Γαλλία, Βρετανία και Βορειοανατολική Γερμανία) στις (τότε) ανεπτυγμένες οικονομικά και πολιτιστικά αγορές (της Αιγύπτου, της Μεσοποταμίας, των Ανατολικών ακτών της Μεσογείου, της Ανατολίας και της Ελλάδας).το αρχαιότερο εύρημα κασσιτέρου στόν κόσμο, βρέθηκε σε ναυάγιο αρχαίου πλοίου στα παράλια της Σμύρνης[6].

Ο κασσιτερίτης, δηλαδή το διοξείδιο του κασσιτέρου (SnO2), ήταν πιθανότατα και κατά την Αρχαιότητα η κύρια πηγή κασσιτέρου. Άλλες μορφές ορυκτών κασσιτέρου, δηλαδή σουλφίδια όπως ο σταννίτης, είναι λιγότερο άφθονες και απαιτούν πιο πολύπλοκη διεργασία εξόρυξης. Ο κασσιτερίτης συχνά συσσωρεύεται σε αλλουβιανά κανάλια, εξαιτίας του γεγονότος ότι είναι σκληρότερα, βαρύτερα και με μεγαλύτερη χημική αντίσταση από τον γρανίτη μέσα στον οποίο τυπικά σχηματίζεται[7]. [βλέπε και Αγραμάδες σε Παλαιοχώρι και Στανό στο https://www.palaiochori.gr/2018/03/blog-post_67.html ]

Αυτά τα κοιτάσματα μπορούν εύκολα να βρεθούν σε όχθες ποταμών, όπου ο κασσιτερίτης είναι συνήθως μαύρος, μωβ ή έχει άλλο σκοτεινό χρώμα, γνωρίσματα που έψαχναν οι μεταλλωρύχοι της πρώιμης Εποχής του Ορείχαλκου. Είναι πιθανό τα πρώιμα αυτά κοιτάσματα να ήταν αλλουβιανά στη φύση, και ίσως να εξορύσσονταν με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούνταν για την εξόρυξη χρυσού (Au) από παρόμοια κοιτάσματα."

📌 «κρατερώματα» ως «μίξις χαλκοῦ καὶ κασσιτέρου» Ησίοχος 5ος αιω. μ.Χ. ,

Μάρκος Βαξεβανόπουλος, Καταγραφή και μελέτη της αρχαίας μεταλλευτικής δραστηριότητας στο όρος Παγγαίο, Α. Μακεδονία, διδακτορική διατριβή, 2017

Αρσενικούχος Χαλκός (Arsenic Copper)

Ο αρσενικούχος χαλκός αποτελεί ένα σημαντικό κράμα του χαλκού και κρίκο μετάβασης από τη μεταλλουργία του καθαρού χαλκού στο κράμα χαλκού-κασσίτερου (Charles, 1967). Αποτελείται από μεταλλικό Cu και ποσότητα As (συνήθως σε περιεκτικότητα 2,5-3,5 %)και παράγεται ευρέως την Πρώιμη και Μέση Εποχή του Χαλκού. Η παρουσία 8% As δίνει στο χαλκό ιδιαίτερη ευπλαστότητα κατά τη θερμή ή ψυχρή σφυρηλάτηση χωρίς να υπάρχει περίπτωση θραύσης (Charles, 1967). Βασικό στοιχείο που προστίθεται στην εκκαμίνευση του αρσενικούχου χαλκού είναι οι σκωρίες speiss, όπως αυτό αποδεικνύεται ήδη από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού στην περιοχή του Ιράν (Rehren et al, 2014). Η παραγωγή τους γινόταν από την εκκαμίνευση μεταλλευμάτων πλούσιων σε Fe και As. Η παραγωγή τοξικών αερίων κατά την εκκαμίνευση αρσενικούχων τηγμάτων (Tylecote, 1987) ήταν σαφώς ένας παράγοντας που επηρέαζε αρνητικά την υγεία των μεταλλουργών.

Κρατέρωμα (Bronze) Το κρατέρωμα αποτελεί κράμα του χαλκού και του κασσίτερου, αν και ο όρος χρησιμοποιείται και για άλλα κράματα του χαλκού. Καλείται επίσης και μπρούντζος, ενώ πολλές φορές συγχέεται με τον ορείχαλκο.

Το αρσενικό (As) χρησιμοποιείται στην αρχαιότητα, όχι ως ξεχωριστό μέταλλο, αλλά ως συστατικό του αρσενοπυρίτη, της ερυθράς και της κίτρινης σανδαράχης και του λολιγνίτη, το τελευταίο μάλιστα επειδή δεν περιέχει θείο στο μόριό του (ανεπιθύμητο από τους αρχαίους χαλκείς) εχρησιμοποιείτο για την κραμάτωση του χαλκού προς παραγωγή κράματος αρσενικούχου χαλκού κατά την 3η π.Χ. χιλιετία

ΒΑ Χαλκιδική κατέχουν εξέχουσα θέση στην εκμετάλλευση αργύρου-μολύβδου από την προϊστορική εποχή μέχρι και την Οθωμανική περίοδο

/*/

Κράματα

Η απόδοση του χαλκού μπορεί να βελτιωθεί για να ταιριάζει σε πολλές βιομηχανικές εφαρμογές. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω του κράματος: δημιουργώντας ένα στερεό υλικό από δύο ή περισσότερα διαφορετικά μέταλλα.  Συνδυάζοντας τον χαλκό με άλλα μέταλλα, τα κράματα που δημιουργούνται  ταιριάζουν σχεδόν σε οποιαδήποτε εφαρμογή.

Το δέντρο των κραμάτων χαλκού

Υπάρχουν περισσότερα από 400 κράματα χαλκού, το καθένα με ένα μοναδικό συνδυασμό ιδιοτήτων, για να μπορεί ταιριάζει σε πολλές εφαρμογές, διαδικασίες παραγωγής και περιβάλλοντος.

Ο καθαρός  χαλκός έχει την καλύτερη ηλεκτρική και θερμική αγωγιμότητα από  κάθε άλλο  μέταλλο του εμπορίου. Σήμερα, το παραπάνω από το μισή ποσότητα του παραγόμενου χαλκού, χρησιμοποιείται στις ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές εφαρμογές, γεγονός που τον χαρακτηρίζει  κατάλληλο τόσο για τις  ηλεκτρικές (υψηλή αγωγιμότητα) όσο και για τις μη ηλεκτρικές (μηχανική) εφαρμογές. Διαβάστε αναλυτικά.

Ορείχαλκος είναι ένας γενικός όρος για μια σειρά από τα κράματα του χαλκού – με διαφορετικούς συνδυασμούς ιδιοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της αντοχής τους, στην κατεργασιμότητα, στην  ολκιμότητα, στην  αντίσταση τους κατά της φθοράς και της διάβρωσης, της σκληρότητας, το χρώμα, της αντιμικροβιακής δράσης, καθώς και της ηλεκτρικής και θερμικής τους αγωγιμότητας.  Διαβάστε αναλυτικά.

Ο Μπρούντζος είναι κράμα χαλκού και κασσίτερου, και ήταν το πρώτο κράμα που δημιουργήθηκε, περίπου τέσσερις χιλιάδες  χρόνια πριν.  Το σημαντικό αυτό γεγονός  έδωσε το όνομά του σε μία χρονική περίοδο «Η Εποχή του Χαλκού».  Διαβάστε αναλυτικά.

Το μέταλλο οπλικού εξοπλισμού είναι κράμα χαλκού, κασσίτερου, ψευδάργυρου και μόλυβδου και  χρησιμοποιείτε τουλάχιστον 2000 χρόνια, λόγω της ευκολίας του στην  χύτευση και την καλή του  αντοχή στη διάβρωση.  Διαβάστε αναλυτικά.

Το χαλκονικέλιο είναι ένα κράμα από  χαλκό και  νικέλιο και  έχει εξαιρετική αντοχή στη θαλάσσια διάβρωση. Η προσθήκη του νικελίου στον χαλκό δεν  βελτιώνει μόνο την αντοχή του στην διάβρωση αλλά διατηρεί και την καλή του ολκιμότητα. Διαβάστε αναλυτικά.

Το Λευκό Νικέλιο είναι ένα κράμα χαλκού, νικελίου και ψευδαργύρου και μπορεί να θεωρηθεί ως ειδικός ορείχαλκος. Έχει ασημένια εμφάνιση και όχι το μπρούτζινο τυπικό χρώμα. Διαβάστε αναλυτικά.

Το Βηρύλλιο είναι από το πιο σκληρά και ισχυρά κράματα χαλκού, και είναι επεξεργασμένο στο να δουλεύει  σε ακραίες θερμοκρασίες.  Έχει παρόμοιες μηχανικές ιδιότητες και υψηλή αντοχή με το κράμα του χάλυβα, αλλά καλύτερη αντοχή στην διάβρωση.  

Δεν υπάρχει άλλο μέταλλο που να έχει τέτοια ποικιλία σε ελκυστικά χρώματα, όπως ο χαλκός και τα κράματά του.  Το κόκκινο του χαλκού, το χρυσό του ορείχαλκου, το μπρούντζο-αλουμινίο, το σοκολατί-καφέ του μαγγανίου, η πράσινη πατίνα του χαλκού και το λαμπερό ασημένιο του λευκού νικελίου, επιτρέπει τους σχεδιαστές να εκμεταλλευτούν τον χαλκό με άπειρους τρόπους.

https://web.archive.org/web/20211105223236/https://copperalliance.gr/about-copper/copper-and-its-alloys/alloys/

Read More

Σκοτεινοί αιώνες στην ΒΑ Χαλκιδική (?)

 

Είναι η ΒΑ Χαλκιδική, η περιοχή των Σιδηροκαυσίων, η Chalkidica των χαρτών ο δικός μας Μυστράς;

οι κάτοικοι είναι σίγουρα κοινής καταγωγής με της ορεινής Πελοποννήσου, αφού τον Μεσαίωνα έγιναν ΤΡΕΙΣ γνωστές μετακινήσεις "λαϊκών" από το Άγιο Όρος, μέχρι να δημιουργηθεί το ΑΒΑΤΟ.

Οι συμπτώσεις: 

Άγιοι Έρμυλος και Στρατόνικος επί εποχής αυτοκράτορα Ανατολής Λικινίου (308 - 323 μ.Χ)

Η Σύναξη των Αγίων Μαρτύρων Ερμύλου και Στρατονίκου ετελείτο στον ευκτήριο οίκο του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, ο οποίος βρίσκεται στην περιοχή που ονομάζεται Οξεία (νησί της Προποντίδας), στη Φιρμούπολη, που ήταν κοντά στην Κωνσταντινούπολη, και «εν τοις του Σπουδαίου» κοντά στο Ορφανοτροφείο.

Σερμύλη και Στρατονικ(ε)ία

Ευτρόπιος Ύπατος (... - 399) ήταν Βυζαντινός αξιωματούχος του 4ου αιώνα.

"την εποχή του Αρκαδίου τη διοίκηση την ασκούσε ο σύμβουλος Ρουφίνος και, μετά τη δολοφονία του Ρουφίνου, ο διεφθαρμένος επίτροπος Ευτρόπιος και η αυτοκράτειρα Ευδοξία."

“Μνιμίον Ηου-

άννου υηού Ευ-

τροπίου , εί τις

δε ευρέθι τί-

θον παρά γνό-

σεος εμού , δόσι

λόγον του θ(εο)ύ εν η-

μέρ(α) κρίσεος "

Το τοπωνύμιο Ρεβενίκια (σημ. Μεγάλη Παναγία) μάλλον αντιστοιχεί στο σερβοκροατικό τοπωνύμιο Revenik, το οποίο ανάγεται στο πρωτοσλαβικό επίθετο *rĭvĭnŭ που έδωσε δωσε το σερβοκροατικό επίθετο revan = «αφοσιωμένος, ένθερμος, ενθουσιώδης, δουλευταράς». Το ομόρριζο πρωτοσλαβικό επίθετο *rĭvĭnivŭ «ζηλιάρης, φθονερός» έδωσε το βουλγαρικό revniv. Ο σλοβενικός συγγενής του σρβ./κρ. revan, reven σημαίνει «φτωχός, ακτήμων» (< «που ζηλεύει/ποθεί αυτά που δεν έχει»).

Ο Όσιος και Θεοφόρος Μακάριος έζησε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Μεγάλου Κωνσταντίνου (324-337 μ.Χ.), Θεοδοσίου (379-395 μ.Χ.) και Αρκαδίου (395-408 μ.Χ.).

μετά την θρυλούμενη καταστροφή της Μονής Κωνσταμονίτου από τον Ιουλιανό τον Παραβάτη ο επίσκοπος Ιερισσού Μακάριος επανάκτησε το ναό του Αγίου Στεφάνου στο όνομα του οποίου τιμάται η μονή.

Ο Μακάριος πέθανε στα χρόνια του Αρκαδίου 395-408 μ.Χ.

Όσιος Ευθύμιος ο Νέος (823-898) στα Βράσταμα

Για τόν Ἰωάννη Κολοβό μαθαίνουμε ἀπό τό βίο τοῦ Ὁσίου Εὐθυμίου τοῦ Νέου (898). Πρόκειται γιά μια σημαντική καί ἰσχυρή προσωπικότητα τοῦ τέλους τοῦ 9ου αἰ., τόν σεβόταν καί ὁ Αὐτοκράτορας Βασίλειος Α΄ ὁ Μακεδών (883).

Ιλαρίωνας είναι ο συγγενής (Nepos, Νέπωσι του Αυτοκράτορα Αλεξίου Ά του Κομνηνού, Ηγούμενος της Μονής Κωνσταμονίτου και το 1098 μ. Χ. είναι Πρώτος του Αγίου Όρους.

3η ημέρα της Διακαινησίμου όπου κατά τους βυζαντινούς χρόνους ήταν αφιερωμένη στην μνήμη του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, αυτό σε συνεχίστηκε με τα ιστορικά έθιμα Ιερισσού, Παλαιοχωρίου και Αρναίας αλλά συνδυάζεται και με το γεγονός ότι την Τρίτη της Διακαινησίμου γίνεται Λιτανεία σε όλες τις Μονές του Αγίου Όρους.

και ...

✒ ο περιορισμός του 1320

Read More

Αγίων Μαρτύρων Ερμύλου και Στρατονίκου

 

Миниатюра 985 г. Минология Василия II. Константинополь. Ватиканская библиотека. Рим.

Άθλησις τῶν Αγίων Μαρτύρων Ερμύλου και Στρατονίκου .

 Μικρογραφία (Μινιατούρα) 985 μ.Χ. στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β '. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη. 

Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη

Άγιοι Έρμυλος και Στρατόνικος

Ημερομηνία εορτής: 13/01/2019 Άγιοι Έρμυλος και Στρατόνικος
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 13 Ιανουαρίου εκάστου έτους.

Ἡ σαργάνη ναῦς, Ἑρμύλῳ Στρατονίκῳ,
Κοινὸν κατάπλουν εἰς βυθὸν ποιουμένοις
Ἕρμυλον ἠδ᾿ ἑτάρον δεκάτῃ πνίξε τρίτῃ Ἴστρος.

Βιογραφία

Οι Άγιοι Μάρτυρες Έρμυλος και Στρατόνικος ζούσαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα της Ανατολής Λικινίου (308 - 323 μ.Χ). Ο Λικίνιος, όπως είναι γνωστό, για να ευχαριστήσει τους ειδωλολάτρες που αντιπαθούσαν τον Μέγα Κωνσταντίνο, διέταξε, περί το 320 - 322 μ.Χ., διωγμό κατά των Χριστιανών.

Ο Άγιος Έρμυλος, κατά την εκκλησιαστική τάξη, ήταν διάκονος. Όταν παρουσιάσθηκε ενώπιον του αυτοκράτορα και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, υποβλήθηκε σε φοβερά βασανιστήρια. Πρώτα τον μαστίγωσαν με αγκαθωτά μαστίγια. Οι φρικώδεις βασανισμοί δεν έφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα. Στη δεινή δε αυτή κατάσταση ευρισκόμενος ο Άγιος Έρμυλος, κλείσθηκε στην φυλακή. Μετά από λίγες μέρες καταβλήθηκε νέα προσπάθεια, για να αρνηθεί ο Μάρτυς τον Χριστό. Εκείνος απάντησε δοξολογώντας και ευχαριστώντας το Άγιο Όνομα του Κυρίου.

Μεταξύ εκείνων που παρευρίσκονταν στο μαρτύριο του Αγίου Ερμύλου, ήταν και ο φίλος του Στρατόνικος, που υπέφερε πολύ για τα παθήματά του. Μπροστά στο θέαμα του μαρτυρίου του φίλου του, ο Στρατόνικος δεν μπόρεσε να κρατήσει τους στεναγμούς και τα δάκρυά του. Αμέσως τον συνέλαβαν και τον κάλεσαν να αρνηθεί τον Χριστό. Και εκείνος ακολούθησε τον δρόμο της καλής ομολογίας του φίλου του Ερμύλου. Το μαρτύριο επεκτάθηκε και σ’ αυτόν. Τον κτύπησαν και ακολούθως τον έριξαν μαζί με τον Έρμυλο στον ποταμό Ίστρο (Δούναβη), όπου και οι δυο τους εδέχθησαν το μακάριο τέλος και έλαβαν τους στεφάνους του μαρτυρίου.

Κάποιοι Χριστιανοί που πληροφορήθηκαν τα γεγονότα, κατέβαλαν κάθε προσπάθεια, για να βρουν τα τίμια λείψανα των Αγίων. Και όταν, μετά τρεις μέρες, τα είδαν κάπου στις όχθες του ποταμού, τα παρέλαβαν και τα ενταφίασαν μαζί.

Η Σύναξη των Αγίων Μαρτύρων Ερμύλου και Στρατονίκου ετελείτο στον ευκτήριο οίκο του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, ο οποίος βρίσκεται στην περιοχή που ονομάζεται Οξεία (νησί της Προποντίδας), στη Φιρμούπολη, που ήταν κοντά στην Κωνσταντινούπολη, και «εν τοις του Σπουδαίου» κοντά στο Ορφανοτροφείο.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Δυὰς ἔνθεος, ὁμολογοῦντες, τὴν Ὑπέρθεον, πιστῶς Τριάδα, ἀνεδείχθητε πανεύφημοι Μάρτυρες, ὁ εὐκλεὴς καὶ ἀήττητος Ἔρμυλος, καὶ ὁ στερρὸς καὶ θεόφρων Στρατόνικος. Ἀλλ' ὡς σύμμορφοι, ἐν δόξῃ τὴ ὑπὲρ ἔννοιαν, αἰτήσασθε ἤμιν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Οἱ Μάρτυρες σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, τὸ στέφος ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον· ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.
Ἐκ τῆς κοσμικῆς, συγχύσεως ἐφύγετε, καί πρός γαληνήν, κατάστασιν μετέστητε, μαρτυρίου αἵμασι, καί ἀσκήσεως πόνοις στεφόμενοι· ὅθεν καί ἀνεδείχθητε, Μαρτύρων καί Ὁσίων ὁμόσκηνοι. 

ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΕΡΜΥΛΟΥ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΟΥ, Συμεώντοῦ Μεταφραστοῦ, σελίδες 553-566

Read More

«Γεωγραφία Πτολεμαίου στην Ελληνική», και φυλάσσεται στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού.

 

Σπάνιος «Βυζαντινός » ελληνικός Χάρτης του 15ου αιώνα 

Ένας σπάνιος Ελληνικός χάρτης της Ευρώπης του 15ου αιώνα

Read More

Μετόχι Ξεροπόταμου - χωρίον Καμένα

 

Θεοδωρίδης Πάνος, Πίνακας τοπογραφίας του αγιορείτικού παραγωγικού χώρου

Το παλιό σλαβικό όνομα Kamenica «Πέτρινος (ποταμός)» (PSlav *kamy/kamen- «πέτρα» + *-ica) διατηρήθηκε στην εγχώρια και τις γειτονικές σλαβικές γλώσσες: άνω σορβικό Kamjenica (rěka), τσεχικό Kamenice (řeka) κλπ.

https://smerdaleos.wordpress.com/2022/12/13/%cf%84%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%ac%ce%bc%cf%89%ce%bd%cf%8d%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%b1%cf%82/

Read More

Παλαιοχώριον και Παλιοχώρι, στα Βυζαντινά Σιδηροκαύσια

 
Δύο περιοχές:

α) Παλαιοχώριον, Καστέλι Καμήλας 

Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις/αποδείξεις

που ενισχύουν την εκδοχή

ότι στην κορυφή του βουνού Καμήλα

ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ το υστεροβυζαντινό/μεταβυζαντινό ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ

και η ΚΑΘΕΔΡΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΒΟΥ

ως περιοχή ΚΑΚΑΒΟΣ / ΣΙΔΗΡΟΚΑΥΣΤΟΥ.

βορειότερα το ΚΟΝΤΟΓΡΙΚΟΥ (η Χωρούδα κοντά στο Ρέμα Λοτσάνικο),

η Σκοροβίζα, περιοχή Σκουριές (μια συνέχεια της εκδοχής στην περιοχή για το που διαχρονικά τοποθετούνται η "Augea", η "εξ Αρνών" και η "Chalkis" των Χαρτών/Γραπτών Πηγών;) ...

ΚΑΙ ΟΤΙ η ΒΑ Χαλκιδική είναι η περιοχή ΣΙΔΗΡΟΚΑΥΣΙΑ ....

https://www.palaiochori.gr/2018/04/perihorismos-de-pergamenos-et-pharisee.html

β) Παλιοχώρι,
ΒΑ της Χωρούδας στις όχθες Πίχσας/Π'ιτσας Λάκκος (Γαρδίτσα)

 Γραδίτσα = «Καστράκι» (βλ. νοτιοσλαβ./OCS gradъ «κάστρο» + υποκορ. -ica).
Μάλλον δεν υπάρχει θηλυκό νοτιοσλαβικό τοπωνύμιο *Grad-ica, νομίζω πως η κατάληξη -ίτσα μάλλον προέκυψε από παραφθορά του σλαβικού τοπωνυμίου από μεταγενέστερη μη σλαβική γλώσσα. Οι συνήθεις σλαβικοί τύποι είναι το αρσενικό υποκοριστικό *gord-ĭcĭ (βλ. Γαρδίκι και Graz Αυστρίας) και το ουδέτερο *gord-išče (ή «μεγάλο κάστρο» ή «παλιόκαστρο, ερειπωμένο κάστρο»).
Νοτιοσλαβικοί απόγονοι του *gord-ĭcĭ:
βουλγ., μακ. και σλοβεν. gradec
σρβ./κρ. gradac
Νοτιοσλαβικοί απόγoνοι του *gord-išče: Gradište και Gradišče (βλ. Gradisca d’Isonzo στα σύνορα Ιταλίας-Σλοβενίας = σλοβεν. Gradišče ob Soči).
Δυτικοσλαβικός κλάδος:
Οι Χουσίτες Τσέχοι Θαβωρίτες (περ. 1420) έκαναν κέντρο τους το παλιό/ερειπωμένο κάστρο Hradiště, το οποίο μετονόμασαν σε Θαβώρ (Tábor).
Tábor was initially called Hradiště hory Tábor (“fortified settlement of the Tábor mountain”). … In around 1270, a short-lived settlement called Hradiště (meaning “gord”) was founded, which was destroyed most likely in a rebellion against King Ottokar II of Bohemia in 1276.
ανατολικοσλαβικός κλάδος: *gord-išče > gorod-išče (βλ. τοπωνύμια Gorodišče Ρωσίας, Horodyšče Ουκρανίας κλπ).

/*/

/*/

Read More

Καστέλι Καμήλας, Σκουριές, Καστέλλι Νέπωσι

 Σημαντικά Στοιχεία Κληρονομιάς και Τοπίου
[ΠΠΧΣΑΑ, ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, 2014]

Read More

η φλέβα χρυσού που έχει εξορύξει βρίσκεται ακριβώς στη μέση του κεντρικού δρόμου.

 

The Archaeologist

1 ώρ.  · 

Αυτή η έγχρωμη εικόνα απεικονίζει το 1877 χρυσαφικό στο Deadwood της Νότιας Ντακότα. Σημειώστε τη φλέβα χρυσού που έχει εξορύξει ακριβώς στη μέση του κεντρικού δρόμου. Απλά εκπληκτικό!

@Δυτική Ιστορία Μεταλλευτικών

 This colorized image depicts the 1877 gold rush to Deadwood, South Dakota. Note the gold-bearing vein that has been mined right out of the middle of main street. Just amazing!

https://www.facebook.com/westernmininghistory

 

Read More