Aρχαίοi Xαλκείς, Χαλκιδείς επι της Θράκης, Σιδηροκαυσίων, Μαδεμοχώρια, Gr El Dorado

 

χειροτεχνία δέντρου από κράμα μετάλλων χαλκού (Alibaba)

/*/

"...Είναι κακό πράγμα η ανεργία,
αλλά είναι χειρότερο ο θάνατος.
Είναι καλό πράγμα η ανάπτυξη,
αλλά είναι καλύτερο η ζωή.
Θα προτιμούσα να μιλάω για τη ζωή,
αλλά αν γίνουν τα χρυσωρυχεία θα σας μιλάω μόνο για την ψυχή σας.
Τίποτα δεν θα έχω να πω πια για τη ζωή. "
Μητροπολίτης Άνθιμος,
ομιλία-συλλαλητήριο ενάντια στα χρυσωρυχεία Αλεξανδρούπολη
16/1/2008 

/*/

Γιατί ενώ καθόμαστε πάνω σε "κοίτασμα παγκοσμίου κλάσης" σύμφωνα με ΤΟ επικοινωνιακό κρεσέντο για τους Κονκισταδόρες του Gr ElDorado, δεν είμασταν ιστορικώς ούτε Λαύριο, ούτε Παγγαίο, ούτε Θάσος ... ούτε Κολχίδα;

Στον Αποικισμό του Αιγαίου είμασταν περιοχή ενδιαφέροντος.

Είμασταν και διακύβευμα στον Πελοποννησιακό Πόλεμο

Γιατί ο Μακάριος απέτρεψε τον Μέγα Κωνσταντίνο στο να φτιάξει την Νέα Ρώμη στον Coprus Infuis;

Διαχρονικά ΌΜΩΣ αμείωτο το ενδιαφέρον της εκκλησιαστικής εξουσίας στην περιοχή μας.

Αποτέλεσμα αυτού και το ΑΒΑΤΟ στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.

Ένα ενδιαφέρον συνεχές που έντονα εκφράστηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και με τις λογικές που ζούμε έως σήμερα περι Μαδεμοχωρίων.

Γιατί λείπουν τα ΜΕΓΑΛΑ ΚΤΗΡΙΑ, ΘΕΑΤΡΑ, ΠΟΛΙΣ και στον ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΑΡΤΗ υπάρχει ΕΡΗΜΟΣ ενώ μιλάμε για την Chalkidika των Χαλκιδέων επι της Θράκης ;

Βρίθουν όμως λογικές Εκκλησιαστικών Κολλήγων, Καστελιών και Ιστορικών Τοπωνυμίων ειδικά της Βυζαντινής εποχής.

Διαβάζω:

📌 Βικιπαίδεια

"Ο κασσίτερος (λατινικά: stannum, αγγλικά: tin) είναι το χημικό στοιχείο με χημικό σύμβολο Sn,

Η εξόρυξη και η χρήση κασσιτέρου χρονολογείται από την αρχή της Εποχής του Ορείχαλκου, γύρω στο 3.000 π.Χ, όταν παρατηρήθηκε ότι χάλκινα αντικείμενα που κατασκευάζονταν από πολυμεταλλικά ορυκτά, με διαφορετική αναλογία μεταλλικών συστατικών, έχουν διαφορετικές φυσικές ιδιότητες[3].

Τα πρωιμότερα μπρούτζινα αντικείμενα περιείχαν κασσίτερο ή αρσενικό (As) σε περιεκτικότητα λιγότερο από 2% και γι' αυτό πιστεύεται ότι αυτό συνέβαινε με τη μη σκόπιμη δημιουργία κραμάτων, από κοιτάσματα ορυκτών χαλκού, που απλά περιείχαν τα άλλα μέταλλα ως προσμείξεις[4].

Η προσθήκη ενός δεύτερου μετάλλου στο χαλκό, αύξανε τη σκληρότητά του, ταπείνωνε τη θερμοκρασία τήξης του, και βελτίωνε διεργασία χύτευσης παράγοντας ένα πιο ρευστοποιημένο τήγμα, και τελικά, μετά την ψύξη του, παρήγαγε ένα πιο πυκνό και λιγότερο σπογγώδες μέταλλο[4].

Η κατανόηση ότι αυτό είναι δυνατό να γίνει με επίτηδες προσθήκη άλλου μετάλλου αποτέλεσε μια σημαντική εφεύρεση για την Εποχή του Ορείχαλκου που επέτρεψε την παραγωγή πολλών και πολυπλοκότερων σχημάτων χυτών προϊόντων από κλειστές συντεχνίες της εποχής. Τα αντικείμενα από αρσενιούχο μπρούτζο εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Εγγύς Ανατολή, όπου συνήθως το αρσενικό συνήθως συνυπάρχει σε κοιτάσματα με τα ορυκτά χαλκού, αλλά τα προβλήματα υγείας που εμφανίζονται με τη χρήση του δηλητηριώδους μεταλλοειδούς έγιναν σύντομα γνωστά με αποτέλεσμα να αναζητηθούν, από την πολύ πρώιμη Εποχή του Ορείχαλκου, πηγές προσμείξεων χαλκού με τον πολύ λιγότερο επικίνδυνο κασσίτερο[5].

Αυτό οδήγησε στη δημιουργία ζήτησης του σπάνιου και συνεπώς επικερδούς εμπορίου από τις σχετικά μακρινές πηγές εξόρυξής του (Ιταλία, Πορτογαλία, Βορειοδυτική Γαλλία, Βρετανία και Βορειοανατολική Γερμανία) στις (τότε) ανεπτυγμένες οικονομικά και πολιτιστικά αγορές (της Αιγύπτου, της Μεσοποταμίας, των Ανατολικών ακτών της Μεσογείου, της Ανατολίας και της Ελλάδας).το αρχαιότερο εύρημα κασσιτέρου στόν κόσμο, βρέθηκε σε ναυάγιο αρχαίου πλοίου στα παράλια της Σμύρνης[6].

Ο κασσιτερίτης, δηλαδή το διοξείδιο του κασσιτέρου (SnO2), ήταν πιθανότατα και κατά την Αρχαιότητα η κύρια πηγή κασσιτέρου. Άλλες μορφές ορυκτών κασσιτέρου, δηλαδή σουλφίδια όπως ο σταννίτης, είναι λιγότερο άφθονες και απαιτούν πιο πολύπλοκη διεργασία εξόρυξης. Ο κασσιτερίτης συχνά συσσωρεύεται σε αλλουβιανά κανάλια, εξαιτίας του γεγονότος ότι είναι σκληρότερα, βαρύτερα και με μεγαλύτερη χημική αντίσταση από τον γρανίτη μέσα στον οποίο τυπικά σχηματίζεται[7]. [βλέπε και Αγραμάδες σε Παλαιοχώρι και Στανό στο https://www.palaiochori.gr/2018/03/blog-post_67.html ]

Αυτά τα κοιτάσματα μπορούν εύκολα να βρεθούν σε όχθες ποταμών, όπου ο κασσιτερίτης είναι συνήθως μαύρος, μωβ ή έχει άλλο σκοτεινό χρώμα, γνωρίσματα που έψαχναν οι μεταλλωρύχοι της πρώιμης Εποχής του Ορείχαλκου. Είναι πιθανό τα πρώιμα αυτά κοιτάσματα να ήταν αλλουβιανά στη φύση, και ίσως να εξορύσσονταν με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούνταν για την εξόρυξη χρυσού (Au) από παρόμοια κοιτάσματα."

📌 «κρατερώματα» ως «μίξις χαλκοῦ καὶ κασσιτέρου» Ησίοχος 5ος αιω. μ.Χ. ,

Μάρκος Βαξεβανόπουλος, Καταγραφή και μελέτη της αρχαίας μεταλλευτικής δραστηριότητας στο όρος Παγγαίο, Α. Μακεδονία, διδακτορική διατριβή, 2017

Αρσενικούχος Χαλκός (Arsenic Copper)

Ο αρσενικούχος χαλκός αποτελεί ένα σημαντικό κράμα του χαλκού και κρίκο μετάβασης από τη μεταλλουργία του καθαρού χαλκού στο κράμα χαλκού-κασσίτερου (Charles, 1967). Αποτελείται από μεταλλικό Cu και ποσότητα As (συνήθως σε περιεκτικότητα 2,5-3,5 %)και παράγεται ευρέως την Πρώιμη και Μέση Εποχή του Χαλκού. Η παρουσία 8% As δίνει στο χαλκό ιδιαίτερη ευπλαστότητα κατά τη θερμή ή ψυχρή σφυρηλάτηση χωρίς να υπάρχει περίπτωση θραύσης (Charles, 1967). Βασικό στοιχείο που προστίθεται στην εκκαμίνευση του αρσενικούχου χαλκού είναι οι σκωρίες speiss, όπως αυτό αποδεικνύεται ήδη από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού στην περιοχή του Ιράν (Rehren et al, 2014). Η παραγωγή τους γινόταν από την εκκαμίνευση μεταλλευμάτων πλούσιων σε Fe και As. Η παραγωγή τοξικών αερίων κατά την εκκαμίνευση αρσενικούχων τηγμάτων (Tylecote, 1987) ήταν σαφώς ένας παράγοντας που επηρέαζε αρνητικά την υγεία των μεταλλουργών.

Κρατέρωμα (Bronze) Το κρατέρωμα αποτελεί κράμα του χαλκού και του κασσίτερου, αν και ο όρος χρησιμοποιείται και για άλλα κράματα του χαλκού. Καλείται επίσης και μπρούντζος, ενώ πολλές φορές συγχέεται με τον ορείχαλκο.

Το αρσενικό (As) χρησιμοποιείται στην αρχαιότητα, όχι ως ξεχωριστό μέταλλο, αλλά ως συστατικό του αρσενοπυρίτη, της ερυθράς και της κίτρινης σανδαράχης και του λολιγνίτη, το τελευταίο μάλιστα επειδή δεν περιέχει θείο στο μόριό του (ανεπιθύμητο από τους αρχαίους χαλκείς) εχρησιμοποιείτο για την κραμάτωση του χαλκού προς παραγωγή κράματος αρσενικούχου χαλκού κατά την 3η π.Χ. χιλιετία

ΒΑ Χαλκιδική κατέχουν εξέχουσα θέση στην εκμετάλλευση αργύρου-μολύβδου από την προϊστορική εποχή μέχρι και την Οθωμανική περίοδο

/*/

Κράματα

Η απόδοση του χαλκού μπορεί να βελτιωθεί για να ταιριάζει σε πολλές βιομηχανικές εφαρμογές. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω του κράματος: δημιουργώντας ένα στερεό υλικό από δύο ή περισσότερα διαφορετικά μέταλλα.  Συνδυάζοντας τον χαλκό με άλλα μέταλλα, τα κράματα που δημιουργούνται  ταιριάζουν σχεδόν σε οποιαδήποτε εφαρμογή.

Το δέντρο των κραμάτων χαλκού

Υπάρχουν περισσότερα από 400 κράματα χαλκού, το καθένα με ένα μοναδικό συνδυασμό ιδιοτήτων, για να μπορεί ταιριάζει σε πολλές εφαρμογές, διαδικασίες παραγωγής και περιβάλλοντος.

Ο καθαρός  χαλκός έχει την καλύτερη ηλεκτρική και θερμική αγωγιμότητα από  κάθε άλλο  μέταλλο του εμπορίου. Σήμερα, το παραπάνω από το μισή ποσότητα του παραγόμενου χαλκού, χρησιμοποιείται στις ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές εφαρμογές, γεγονός που τον χαρακτηρίζει  κατάλληλο τόσο για τις  ηλεκτρικές (υψηλή αγωγιμότητα) όσο και για τις μη ηλεκτρικές (μηχανική) εφαρμογές. Διαβάστε αναλυτικά.

Ορείχαλκος είναι ένας γενικός όρος για μια σειρά από τα κράματα του χαλκού – με διαφορετικούς συνδυασμούς ιδιοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της αντοχής τους, στην κατεργασιμότητα, στην  ολκιμότητα, στην  αντίσταση τους κατά της φθοράς και της διάβρωσης, της σκληρότητας, το χρώμα, της αντιμικροβιακής δράσης, καθώς και της ηλεκτρικής και θερμικής τους αγωγιμότητας.  Διαβάστε αναλυτικά.

Ο Μπρούντζος είναι κράμα χαλκού και κασσίτερου, και ήταν το πρώτο κράμα που δημιουργήθηκε, περίπου τέσσερις χιλιάδες  χρόνια πριν.  Το σημαντικό αυτό γεγονός  έδωσε το όνομά του σε μία χρονική περίοδο «Η Εποχή του Χαλκού».  Διαβάστε αναλυτικά.

Το μέταλλο οπλικού εξοπλισμού είναι κράμα χαλκού, κασσίτερου, ψευδάργυρου και μόλυβδου και  χρησιμοποιείτε τουλάχιστον 2000 χρόνια, λόγω της ευκολίας του στην  χύτευση και την καλή του  αντοχή στη διάβρωση.  Διαβάστε αναλυτικά.

Το χαλκονικέλιο είναι ένα κράμα από  χαλκό και  νικέλιο και  έχει εξαιρετική αντοχή στη θαλάσσια διάβρωση. Η προσθήκη του νικελίου στον χαλκό δεν  βελτιώνει μόνο την αντοχή του στην διάβρωση αλλά διατηρεί και την καλή του ολκιμότητα. Διαβάστε αναλυτικά.

Το Λευκό Νικέλιο είναι ένα κράμα χαλκού, νικελίου και ψευδαργύρου και μπορεί να θεωρηθεί ως ειδικός ορείχαλκος. Έχει ασημένια εμφάνιση και όχι το μπρούτζινο τυπικό χρώμα. Διαβάστε αναλυτικά.

Το Βηρύλλιο είναι από το πιο σκληρά και ισχυρά κράματα χαλκού, και είναι επεξεργασμένο στο να δουλεύει  σε ακραίες θερμοκρασίες.  Έχει παρόμοιες μηχανικές ιδιότητες και υψηλή αντοχή με το κράμα του χάλυβα, αλλά καλύτερη αντοχή στην διάβρωση.  

Δεν υπάρχει άλλο μέταλλο που να έχει τέτοια ποικιλία σε ελκυστικά χρώματα, όπως ο χαλκός και τα κράματά του.  Το κόκκινο του χαλκού, το χρυσό του ορείχαλκου, το μπρούντζο-αλουμινίο, το σοκολατί-καφέ του μαγγανίου, η πράσινη πατίνα του χαλκού και το λαμπερό ασημένιο του λευκού νικελίου, επιτρέπει τους σχεδιαστές να εκμεταλλευτούν τον χαλκό με άπειρους τρόπους.

https://web.archive.org/web/20211105223236/https://copperalliance.gr/about-copper/copper-and-its-alloys/alloys/

Read More

Σκοτεινοί αιώνες στην ΒΑ Χαλκιδική (?)

 

Είναι η ΒΑ Χαλκιδική, η περιοχή των Σιδηροκαυσίων, η Chalkidica των χαρτών ο δικός μας Μυστράς;

οι κάτοικοι είναι σίγουρα κοινής καταγωγής με της ορεινής Πελοποννήσου, αφού τον Μεσαίωνα έγιναν ΤΡΕΙΣ γνωστές μετακινήσεις "λαϊκών" από το Άγιο Όρος, μέχρι να δημιουργηθεί το ΑΒΑΤΟ.

Οι συμπτώσεις: 

Άγιοι Έρμυλος και Στρατόνικος επί εποχής αυτοκράτορα Ανατολής Λικινίου (308 - 323 μ.Χ)

Η Σύναξη των Αγίων Μαρτύρων Ερμύλου και Στρατονίκου ετελείτο στον ευκτήριο οίκο του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, ο οποίος βρίσκεται στην περιοχή που ονομάζεται Οξεία (νησί της Προποντίδας), στη Φιρμούπολη, που ήταν κοντά στην Κωνσταντινούπολη, και «εν τοις του Σπουδαίου» κοντά στο Ορφανοτροφείο.

Σερμύλη και Στρατονικ(ε)ία

Ευτρόπιος Ύπατος (... - 399) ήταν Βυζαντινός αξιωματούχος του 4ου αιώνα.

"την εποχή του Αρκαδίου τη διοίκηση την ασκούσε ο σύμβουλος Ρουφίνος και, μετά τη δολοφονία του Ρουφίνου, ο διεφθαρμένος επίτροπος Ευτρόπιος και η αυτοκράτειρα Ευδοξία."

“Μνιμίον Ηου-

άννου υηού Ευ-

τροπίου , εί τις

δε ευρέθι τί-

θον παρά γνό-

σεος εμού , δόσι

λόγον του θ(εο)ύ εν η-

μέρ(α) κρίσεος "

Το τοπωνύμιο Ρεβενίκια (σημ. Μεγάλη Παναγία) μάλλον αντιστοιχεί στο σερβοκροατικό τοπωνύμιο Revenik, το οποίο ανάγεται στο πρωτοσλαβικό επίθετο *rĭvĭnŭ που έδωσε δωσε το σερβοκροατικό επίθετο revan = «αφοσιωμένος, ένθερμος, ενθουσιώδης, δουλευταράς». Το ομόρριζο πρωτοσλαβικό επίθετο *rĭvĭnivŭ «ζηλιάρης, φθονερός» έδωσε το βουλγαρικό revniv. Ο σλοβενικός συγγενής του σρβ./κρ. revan, reven σημαίνει «φτωχός, ακτήμων» (< «που ζηλεύει/ποθεί αυτά που δεν έχει»).

Ο Όσιος και Θεοφόρος Μακάριος έζησε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Μεγάλου Κωνσταντίνου (324-337 μ.Χ.), Θεοδοσίου (379-395 μ.Χ.) και Αρκαδίου (395-408 μ.Χ.).

μετά την θρυλούμενη καταστροφή της Μονής Κωνσταμονίτου από τον Ιουλιανό τον Παραβάτη ο επίσκοπος Ιερισσού Μακάριος επανάκτησε το ναό του Αγίου Στεφάνου στο όνομα του οποίου τιμάται η μονή.

Ο Μακάριος πέθανε στα χρόνια του Αρκαδίου 395-408 μ.Χ.

Όσιος Ευθύμιος ο Νέος (823-898) στα Βράσταμα

Για τόν Ἰωάννη Κολοβό μαθαίνουμε ἀπό τό βίο τοῦ Ὁσίου Εὐθυμίου τοῦ Νέου (898). Πρόκειται γιά μια σημαντική καί ἰσχυρή προσωπικότητα τοῦ τέλους τοῦ 9ου αἰ., τόν σεβόταν καί ὁ Αὐτοκράτορας Βασίλειος Α΄ ὁ Μακεδών (883).

Ιλαρίωνας είναι ο συγγενής (Nepos, Νέπωσι του Αυτοκράτορα Αλεξίου Ά του Κομνηνού, Ηγούμενος της Μονής Κωνσταμονίτου και το 1098 μ. Χ. είναι Πρώτος του Αγίου Όρους.

3η ημέρα της Διακαινησίμου όπου κατά τους βυζαντινούς χρόνους ήταν αφιερωμένη στην μνήμη του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, αυτό σε συνεχίστηκε με τα ιστορικά έθιμα Ιερισσού, Παλαιοχωρίου και Αρναίας αλλά συνδυάζεται και με το γεγονός ότι την Τρίτη της Διακαινησίμου γίνεται Λιτανεία σε όλες τις Μονές του Αγίου Όρους.

και ...

✒ ο περιορισμός του 1320

Read More