Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2022

 


A map illustrating the First Bulgarian Empire at its greatest extent during the reign of Simeon I the Great (the first one to use the title tsar derived from the Latin caesar ). The Bulgarian Empire was a medieval kingdom established as a union between the Bulgars and Slavs that adopted Christianity in 864. Simeon I's ambition to ascend to the imperial throne in Constantinople was the dominant driver of Bulgarian foreign policy leading to numerous wars (seemingly, the greatest success was his coronation by the Orthodox Patriarch as "Emperor and Autocrat of all Bulgarians and Romans " outside the walls of Constantinople in 913, although this arrangement did not survive long). At the same time, the disintegration of the Avar Khaganate north of the Danube allowed the country to expand its influence and territory into the Pannonian Plain, which was a mixed blessing as Bulgaria was confronted by the advance of migrating Pechenegs, Cumans, and Magyars. 

μτφ
Ένας χάρτης που απεικονίζει την Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία στη μεγαλύτερη έκτασή της κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Συμεών Α του Μεγάλου (ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον τίτλο τσάρος που προέρχεται από το λατινικό caesar ). Η Βουλγαρική Αυτοκρατορία ήταν ένα μεσαιωνικό βασίλειο που ιδρύθηκε ως ένωση μεταξύ Βουλγάρων και Σλάβων που υιοθέτησε τον Χριστιανισμό το 864. Η φιλοδοξία του Συμεών Α να ανέλθει στον αυτοκρατορικό θρόνο στην Κωνσταντινούπολη ήταν ο κυρίαρχος μοχλός της βουλγαρικής εξωτερικής πολιτικής που οδήγησε σε πολλούς πολέμους (φαινομενικά, ο μεγαλύτερος επιτυχία ήταν η στέψη του από τον Ορθόδοξο Πατριάρχη ως « Αυτοκράτορα και Αυτοκράτορα όλων των Βουλγάρων και Ρωμαίων" έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης το 913, αν και αυτή η διευθέτηση δεν επιβίωσε πολύ). Ταυτόχρονα, η αποσύνθεση του Χαγανάτου των Αβάρων βόρεια του Δούναβη επέτρεψε στη χώρα να επεκτείνει την επιρροή και την επικράτειά της στην Παννονική Πεδιάδα, η οποία ήταν ανάμεικτες ευλογίες καθώς η Βουλγαρία αντιμετώπισε την προέλαση μεταναστών Πετσενέγων, Κουμάνων και Μαγυάρων.

World History Encyclopedia

https://www.worldhistory.org/image/16836/first-bulgarian-empire-under-simeon-i-the-great-89/?utm_source=Facebook&utm_medium=Zapier&utm_campaign=whencyclopedia&fbclid=IwAR2w-0oYEO0drqZQFsLuGnXk7sAPWlRdiv-pJjgtKlXCd8UGrj1XcDYDJec

 


Η φιλανθρωπία στα χρόνια του Βυζαντίου. Όριζαν ως κληρονόμο τον Χριστό για να σώσουν τη ψυχή τους. Πως γίνονταν οι έρανοι για την απελευθέρωση αιχμαλώτων...

Τα μέταλλα δεν είναι για όλους πολύτιμα

Στο Βυζάντιο οι εγκληματίες συνήθως καταδικάζονταν σε πρόσκαιρη ή μόνιμη εξορία, σε περιορισμό σε κάποιο νησί ή στέλνονταν να εργάζονται στα μεταλλεία, όπου οι συνθήκες ήταν σκληρές. Όμως και γι’ αυτούς υπήρχε συχνά πρόνοια εκ μέρους των ευσεβών χριστιανών, οι οποίοι όχι μόνο επισκέπτονταν τους καταδίκους, αλλά και πολλές φορές έδιναν χρήματα στους δεσμοφύλακες για να τους συμπεριφέρονται με επιείκεια. Ο ίδιος ο Χρυσόστομος παρακινούσε τους πιστούς να δίνουν χρήματα για την απελευθέρωση των αιχμαλώτων και όσων εργάζονταν στα μεταλλεία.

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-filanthropia-sta-chronia-toy-vyzantioy-orizan-os-klironomo-ton-christo-gia-na-sosoyn-ti-psychi-toys-pos-ginontan-oi-eranoi-gia-tin-apeleytherosi-aichmaloton/


/*/

Στο Βυζάντιο, ο εορτασμός ήταν λαμπρός και μεγαλοπρεπής. Ο αυτοκράτωρ καλούσε σε γεύμα τους φτωχούς, ενώ την Πέμπτη της Διακαινησίμου εδέχετο τον κλήρο και πρόσφερε γεύμα στον Πατριάρχη. Επίσης, τις μέρες αυτές ο ανώτατος άρχων απέλυε από τις φυλακές τους κατάδικους για ελαφρά εγκλήματα.

/*/

Κατά την Διακαινήσιμο εβδομάδα επιτρέπεται η κατάλυση πάντων, ενώ κατά τους παλαιότερους χρόνους ολόκληρη η εβδομάδα αυτή χαρακτηριζόταν αργία από κάθε εργασία (κανόνας Νικηφόρου του ομολογητού). Ο 6ος όμως κανόνας της εν Τρούλλω (Κωνσταντινούπολη), Πενθέκτης Συνόδου συνιστά στους χριστιανούς καθ΄ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας τον καθημερινό εκκλησιασμό. Μάλιστα κατά τους πρώτους χρόνους στην εβδομάδα αυτή απαγορεύονταν και τα οποιαδήποτε θεάματα.

Ειδικότερα στη Κωνσταντινούπολη η Διακαινήσιμος εβδομάδα εορτάζονταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια. Ο Αυτοκράτορας καλούσε του νεοφώτιστους καθώς και πτωχούς σε πλούσιο γεύμα, ενώ κατά την ημέρα Πέμπτη της Διακαινησίμου δέχονταν τον κλήρο προσφέροντας τιμητικό γεύμα στον Πατριάρχη και στους περί αυτόν. Πολλά όμως και πλούσια δώρα διένειμαν οι Αυτοκράτορες και σε επίσημες επισκέψεις που διενεργούσαν αυτή την εβδομάδα. Ακόμη απέλυαν από τις φυλακές κατάδικους για ελαφρά εγκλήματα.


Εθιμοτυπία

Τα παραπάνω αυτοκρατορικά έθιμα της Διακαινησίμου εβδομάδας πέρασαν στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος δια των βασιλικών επισκέψεων σε στρατόπεδα και νοσοκομεία και με έκδοση σχετικών διαταγμάτων για άρση στρατιωτικών ποινών. Έθιμα που συνεχίζονται και σήμερα από την Προεδρία της Δημοκρατίας.