Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2022

 


Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις/αποδείξεις
που ενισχύουν την εκδοχή
ότι
📌στην κορυφή του βουνού Καμήλα
ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ
✅ το υστεροβυζαντινό/μεταβυζαντινό ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ 📌
και
✅ η ΚΑΘΕΔΡΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΒΟΥ
ως περιοχή ΚΑΚΑΒΟΣ / ΣΙΔΗΡΟΚΑΥΣΤΟΥ.
βορειότερα το ΚΟΝΤΟΓΡΙΚΟΥ (η Χωρούδα κοντά στο Ρέμα Λοτσάνικο),
και πάνω από Κασαλούπων, η Σκορίβιτζαν περιοχή στις Σκουριές
📌 Καστέλλι στη θέση Νέπωσι του Παλαιοχωρίου Χαλκιδικής,
✅ ως Κάστρο ή Ποταμό του Προκρέντος ή Κοπρέντου,
✅ ως Καστέλλι ή Κάστρο ή Επίσκεψις ή Καπετανίκιω της Αραβενικειας ή Ρεβενικείας ή Ραβενίτζης
ΚΑΙ ΟΤΙ η ΒΑ Χαλκιδική είναι η περιοχή ΣΙΔΗΡΟΚΑΥΣΙΑ ....
ΌΛΑ ΑΥΤΑ ΣΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ...
μετά ο ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ ΣΕΛΙΜ ΕΊΔΕ ΑΝΑΠΤΥΞΗ !!!
[μια συνέχεια της εκδοχής στην περιοχή για το που διαχρονικά (Αγραμάδες) τοποθετούνται η "Augea", η "εξ Αρνών" και η "Chalkis" των Χαρτών/Γραπτών Πηγών;] ...


όπως αναφέρει ο
ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ Κ.ΠΕΡΓΑΜΗΝΟΥ ΚΑΙ Γ.ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ [Iνδικτυώνος 4 (αντίγραφο) (1320-21)].
"... (και) το πλ(η)σ(ίον) αυτ(ού) [λί]θινον [σ]ύνορον αφίη[σι] τα [δί]καια της Ρεβενικεί(ας), παρα[λαμβάνει] τα των Κασα[λούπ(ων)], καθαρ(ώς) [π]ρ[ο(ς)] άρκτον [όρων], περπα[τεί] την ρά[χιν], ευ[ρίσκει εις] την οδ[όν την] από του Κοντογρίκου [εις το] Παλαιοχώρ(ιον) απάγουσ(αν) λίθινον [σύνορ(ον)], διέρχετ(αι) την Σκορίβιτζαν, φτάνει την κιστέρ[ναν] είτα ορμά προ(ς) βορραν, διέρχετ(αι) τ(ους) σκλήθρ(ους), ενούται τοι(ς) δικαίοις τ[ων] Λιβαδίων, απέρχετ(αι) [εις τον] Γράν[τζον] ένθα (και) αντί [συν]όρ[ου] τμήμα κίο[νος] μαρμάρινο ίσταται, αφίηση τα δίκαια των Λιβαδίων,[ε]χ[ε]ται των δικαίων της σεβά[σμιας] μονής της Λαύ[ρας], κατερχ[ετ(αι) και ει]σέρχετ(αι) εις τ(ον) ποτα[μ(όν)] τον από τ(ων) Λιβα[δί]ων κατερχόμ(εν)ων ... "
https://www.palaiochori.gr/2018/04/perihorismos-de-pergamenos-et-pharisee.html


Υπάρχουν ενδείξεις για 2 τοποθεσίες (1η στα ~200m και 2η στα ~250m νοτιότερα του υποπλατώματος που περιγράφεται ως Α παρακάτω) με πιθανές πηγές που υδροδοτούσαν την εγκατάσταση αφού από εκεί πηγάζει το Ρέμα που διέρχεται από την Μεγάλη Παναγία (Σκορίβιτζαν, περιοχή ή ρυάξ στο Παλαιοχώριο της Ρεβενικείας για Π.Θεοδωρίδη) όπως επίσης Αγραμάδες.

Χρήσιμες Πηγές : 1. "Thus, the identification of places remains aproblem. Another problem that still exists is the identification of the exactgeographical location of settlements. The tax registers make no mention at allof geographical locations, since the sources make no use of any units for themeasurement of distance in order to specify the geographical location of aplace. As a result, any minor relocations of settlements are not evident inthese sources. The historian must, therefore, seek other sources or researchmethods in order to determine the geographical location of a settlement thathe/she encounters in the Ottoman sources." «Οθωμανικά φορολογικά μητρώα και γεωϊστορία», Φωκίων Κοτζαγεώργης, Επίκουρος Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, σελ 9 2. Κολοβός Α. Ηλίας, Χωρικοί και μοναχοί στην Οθωμανική Χαλκιδική, 15ος - 16ος αιώνας, διδακτορική διατριβή,
3
"Πίνακα τοπογραφίας του Αγιορείτικού παραγωγικού χώρου" Π.Θεοδωρίδη (Κληροομία τ.13 Θεσσαλονίκη, 1981)
4.
Χάρτες Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού


Αναλυτικά:
"Στην κορυφή του όρους Καμήλα (khamilo vouni στους βρετανικούς στρατιωτικούς χάρτες, Καστέλλι με 913m σε ελληνικούς) υπάρχει ένα πλάτωμα (όπως απεικονίζεται και στο χάρτη) που οροθετείται στο υψόμετρο 880m.

Εντός αυτής της οροθέτησης υπάρχουν δύο σημεία κορυφής (από αυτό προκύπτει και το ΚΑΜΗΛΑ) σε σημεία που δείχνουν βατό υπερυψωμένο υποπλάτωμα (Χωρίον, Καστέλι, Καστέλι και Χωρίον, Μονύδριον και Χωρίον, Μονή και Χωρίον) : Α) Νότιο, με υψόμετρο ~900m έως 909,79m και Β) Βορειότερα σε 500μ και υψόμετρο ~900 έως 907,83m το άλλο.

Αυτό δε (το πλάτωμα) γίνεται ακόμη μεγαλύτερο σε έκταση όταν η περίκληστη οροθετική λογική γίνει το υψόμετρο 840m, όπου σε αυτή την περιοχή υπάρχουν και εμφανή σημάδια από ερείπια κτίσματος (Πύργος, στα ΝΔ του Α σε απόσταση ~350m)






/*/

Περιοχή όπου ίδρυσε Μονή ο Ιωάννης Κολοβός (Βραχύσωμος) στην βυζαντινή περιοχή των Σιδηροκαυσείων και μετεξελίχθηκε σε "Χωρίον".

Ἡ μονή Κολοβοῦ εἶναι ἀπό τά πρῶτα ὀργανωμένα μοναστήρια στή Χαλκιδική. Εἶναι ἀρχαιότερη ἀπό τά μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους κατά ἕνα περίπου αἰώνα. Ἔπαιξε σπουδαῖο ρόλο, ἰδίως στά τέλη τοῦ 9ου καί στίς ἀρχές τοῦ 10ου αἰ., στήν ἀνάπτυξη τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας καί ἀνακηρύχθηκε αὐτοκρατορικό Μοναστῆρι. Εἶχε μεγάλη περιουσία ἀπό τήν συγχώνευση πολλῶν Μονῶν τῆς Βόρειας Χαλκιδικῆς. Ἀπό τό 980 γίνεται μετόχι τῆς Μονῆς Ἰβήρων. Τό 1329 ἦταν ἤδη σέ ἐρειπιώδη κατάσταση. 
https://www.palaiochori.gr/2022/11/blog-post_28.html 
Αυτή η πληροφορία που λέει ότι μετά το 980 γίνεται μετόχι της Μονής Ιβήρων είναι άλλη μια ισχυρή ένδειξη αφού και σήμερα υφίσταται σε ένα μεγάλο τμήμα του βουνού πέριξ της Πιάβιτσας και του Κακαβου ως Μετόχι της Μονής Ιβήρων.
Είναι το Μοναστηριακό δάσος Νταμπίζ (> 937,728 στρεμμάτων) στα γεωγραφικά όρια του σημερινού Νεοχωρίου Χαλκιδικής όπου διέρχεται και το Ρέμα Λοτσάνικο. / 
Νταμπίζ : dab-iz με (σλαβο)μακ. dab «βελανιδιά» και αλβ. (υποκοριστικό;) επίθημα -iz όπως στο αλβ. kurr-iz. [πηγή: smerdaleos] / 937,728 στρεμμάτων, που με αναγκαστική απαλλοτρίωση χωρίς να προσφύγει η Μονή στο ΣΤΕ για ακύρωση, είναι ... ο χώρος απόθεσης που θα δέχεται 23.500.000 τόνους βιομηχανικών αποβλήτων εμπλουτισμού από το μεταλλείο των Σκουριών.
/*/
Κάκαβος : α) Παραφθορά στο λατινικό Άκβα (Acqua) λόγω των πολλών υδάτων εκ των πηγών που την περιβάλλουν. (σλαβικής καταγωγής;). 
β) όρος αυτός έχει την ίδια ετυμολογία με τη σούπα κακαβιά, εν τέλει από το αρχαιοελληνικό κακκάβη «τρίποδη χύτρα» (συνέχισε ως ουδέτερο *κακκάβιον > κακκάβι). [πηγή: smerdaleos],
γ) με βάση την εκδοχή β η ΠΑΛΙΑ ΚΑΘΕΔΡΑ ΤΗΣ ΚΟΛΟΒΟΥ που εντοπίζει ο Θεοδωριδη Π. μιλά ο Σμυρνάκης και αναφέρει η Καραμανίδου Α.


ΤζέρνηΜάλλον από το πρωτοσλαβικό επίθετο *čĭrnŭ «μαύρος», πρβ. βουλγ. Černi Vrăχ «Μαύρη Κορυφή» και σρβ/κρ. Crna Gora «Μαυροβούνιο».

Γραδίτσα «οχυρωμένο λόφο» = «Καστράκι» (βλ. νοτιοσλαβ./OCS gradъ «κάστρο» + υποκορ. -ica).

Μάλλον δεν υπάρχει θηλυκό νοτιοσλαβικό τοπωνύμιο *Grad-ica, νομίζω πως η κατάληξη -ίτσα μάλλον προέκυψε από παραφθορά του σλαβικού τοπωνυμίου από μεταγενέστερη μη σλαβική γλώσσα. Οι συνήθεις σλαβικοί τύποι είναι το αρσενικό υποκοριστικό *gord-ĭcĭ (βλ. Γαρδίκι και Graz Αυστρίας) και το ουδέτερο *gord-išče (ή «μεγάλο κάστρο» ή «παλιόκαστρο, ερειπωμένο κάστρο»).
Νοτιοσλαβικοί απόγονοι του *gord-ĭcĭ:
βουλγ., μακ. και σλοβεν. gradec
σρβ./κρ. gradac
Νοτιοσλαβικοί απόγoνοι του *gord-išče: Gradište και Gradišče (βλ. Gradisca d’Isonzo στα σύνορα Ιταλίας-Σλοβενίας = σλοβεν. Gradišče ob Soči).
Δυτικοσλαβικός κλάδος:
Οι Χουσίτες Τσέχοι Θαβωρίτες (περ. 1420) έκαναν κέντρο τους το παλιό/ερειπωμένο κάστρο Hradiště, το οποίο μετονόμασαν σε Θαβώρ (Tábor).
Tábor was initially called Hradiště hory Tábor (“fortified settlement of the Tábor mountain”). … In around 1270, a short-lived settlement called Hradiště (meaning “gord”) was founded, which was destroyed most likely in a rebellion against King Ottokar II of Bohemia in 1276.
ανατολικοσλαβικός κλάδος: *gord-išče > gorod-išče (βλ. τοπωνύμια Gorodišče Ρωσίας, Horodyšče Ουκρανίας κλπ).  [πηγή: smerdaleos]

Το τοπωνύμιο Gradec είναι σχετικά κοινό στη Σλοβενία ​​και προέρχεται από το σλοβενικό κοινό ουσιαστικό gradec «μικρός περιφραγμένος οικισμός» (το οποίο μόλις αργότερα ανέπτυξε τη σύγχρονη έννοια «κάστρο, κάστρο»). [Snoj, Marko. 2009. Etimološki slovar slovenskih zemljepisnih imen . Ljubljana: Modrijan and Založba ZRC, σελ. 149.]
Ωστόσο, ο γλωσσολόγος Anton Breznik (1881–1944) πρότεινε ότι σε αυτή την περίπτωση το όνομα προέρχεται από το σλοβενικό ουσιαστικό grod «rib, ridge», αναφερόμενος στη θέση του οικισμού σε μια κορυφογραμμή. [Simonič, Ivan. 1935. "Kočevarji v luči krajevnih in ledinskih imen." Glasnik Muzejskega društva za Slovenijo 16: 61–81 και 106–123, πίν. 63.] Το γερμανικό όνομα Grodetz προέρχεται από το σλοβενικό όνομα. [Petschauer, Erich. 1980. «Die Gottscheer Siedlungen – Ortsnamenverzeichnis». Στο Das Jahrhundertbuch der Gottscheer(σελ. 181–197). Klagenfurt: Leustik.]

ΓραντζόνΊσως από το πρωτοσλαβικό *granica «σύνορο»[πηγή: smerdaleos]

* Στανούλα Μέγαν και Αγγράμαδες 

Καρατζάς: το ζαρκάδι (τουρκικά: karaca)

* Λοτσάνικο : επίθετο «Λο[ν]τσάνικο» κρύβεται το πρωτοσλαβικό εθνικό *Lǫčane «Λιβαδίτες/Κοιλαδίτες» (PSlav *lǫk-a «λιβάδι, κοίλωμα που μαζεύει νερό» + *-jane «-ίτες»), πρβ σρβ/κρ. Lučane/Lučani, πολ. Łączany, τσεχ. Lučany κλπ  [πηγή: smerdaleos]

* Πιάβιτσα : 
Βλ. σρβ./κρ. pijavica και το τοπωνύμιο Pjavice της Σλοβενίας. Ο πρωτοσλαβικός όρος *pьjavica/*pьjavъka σημαίνει «βδέλλα» και «ρουφήχτρα» (νερού). [πηγή: smerdaleos]


ρέμα το [réma] Ο48 : μικρός χείμαρρος με ανώμαλη κοίτη και ορμητική ροή· 

Λέσκα: Πίσω από τα εν Ελλάδι τοπωνύμια Λέσκα ή Λιάσκα (ή Λιασκοβέτσι κλπ.) κρύβεται ο πρωτοσλαβικός όρος *lěska «φουντούκι». Ο ίδιος όρος κρύβεται πίσω από το τοπωνύμιο «Λεστινίτσα» της ταινίας Η κυρά μας η μαμή (PSlav *Lěšč-ĭnica > νοτιοσλαβ. Lešnica «Φουντουκότοπος»).  Παρεμφερή τοπωνύμια είναι τα LeskovicaLeskovec/LeskovacLeskovik κλπ. [πηγή: smerdaleos]

Σλίπιστον : Πίσω από το επίθημα -ιστον πολύ πιθανόν κρύβεται το πρωτοσλαβικό ουδέτερο επίθημα *-išče > -ište, το θέμα Σλιπ- ?. Θυμίζει το ρωσικό τοπωνύμιο Stolb-išče που είναι παράγωγο του πρωτοσλαβικού όρου *stŭlbŭ/stŭlpŭ «στύλος, πύργος» (πρβ. OCS stlŭpĭnikŭ > ρωσ. stolpnik «στυλίτης»). [πηγή: smerdaleos]

Καμένα (δίκαια Ξηροποτάμου, ο Θεοδωρίδης το αναφέρει ως χωρίον το οποίο βορειότερα είχαν σιδηροακυσείαν και κατοίκους "καλυβίτες", πιθανολογεί δε ότι είναι το μετόχι Οζολιμνου Καταμονή στα Δεβελίκεια. Πιθανώς από το παλιό σλαβικό όνομα Kamenica «Πέτρινος (ποταμός)» (PSlav *kamy/kamen- «πέτρα» + *-ica) διατηρήθηκε στην εγχώρια και τις γειτονικές σλαβικές γλώσσες: άνω σορβικό Kamjenica (rěka), τσεχικό Kamenice (řeka) κλπ.


* Αγραμάδες Το Ιστορικό λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών γράφει « Η αγραμαδα στο Παγγαίο και την Χαλκιδική, εκ του Ενετικού agramam = κροσσωτόν Σημαίνει στο Παγγαίο περίβολος αγρού, κήπου, οικία κλπ ενώ στην Χαλκιδική = σωρός μικρών λίθων.»
Στο Βουλγάρικο ετυμολογικό λεξικό αναφέρεται « grămadă = μεγάλος σωρός αλλά και φραγμένο μέρος σε ποτάμια, όπου τον χειμώνα ψαρεύουν. Συναντάται και ως Τοπωνύμιο. Η λέξη υπάρχει σε όλες τις σλαβικές γλώσσες και στα ρουμάνια, αλβανικά και ελληνικά». "

https://www.palaiochori.gr/2018/03/blog-post_67.html?fbclid=IwAR0YJ34_WfjjgEW_tW3jXEmh-FP7JUBXKOtlbc0lLVdtI4kjgG-pgfJWh_o




Καστέλλι/Περιοχή ως Χωρούδα στα ΒόρειοΑνατολικά των Σκουριών Κοντός + Γραικός (δλδ Μουζάς), «Γραικοί» εννοούνται οι («βυζαντινοί») Ρωμαίοι {smerdaleos}

/*/
4. Το χωριό «του Κοντογρίκου
Βορείως της Ιερισσού αναφέρεται ένα χωριό «τοῦ Κοντογρίκου». Το όνομα του χωριού είναι υβριδικό επώνυμο-παρατσούκλι στην γενική (ὁ Κοντόγρικος > τοῦ Κοντογρίκου) που έχει σχηματιστεί με το ελληνικό επίθετος «κοντός» και το σλαβικό εξώνυμο grĭkŭ = «Γραικός» (= ελληνόφωνος).
Με άλλα λόγια, ο «Κοντόγρικος» ήταν κάποιος κοντός ελληνόφωνος που ζούσε σε δίγλωσσο περιβάλλον, απ΄όπου απέκτησε το υβριδικό παρατσούκλι «κοντός Γρικός» (βλ. ΓΡΙΚΟΙ, ΓΡΙΚΙΣΤΙ στην πρωτοβουλγαρική επιγραφή Τσαταλάρ). Διαβάστε/ακούστε εδώ τον Franco Crevatin για το πως προκύπτουν αυτά τα παρατσούκλια.


smerdaleos , Μερικά σλαβικά τοπωνύμια πέριξ της Ιερισσού :
https://smerdaleos.wordpress.com/2020/11/10/%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%80%CF%89%CE%BD%CF%8D%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%BE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CE%B5/comment-page-1/
/*/



/*/



/*/

Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις/αποδείξεις που ενισχύουν την εκδοχή
ότι στην κορυφή του βουνού Καμήλα
ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ το υστεροβυζαντινό/μεταβυζαντινό ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ και η ΚΑΘΕΔΡΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΒΟΥ ως περιοχή ΚΑΚΑΒΟΣ, ΣΙΔΗΡΟΚΑΥΣΤΟΥ,
βορειότερα το ΚΟΝΤΟΓΡΙΚΟΥ Χωρούδα κοντά στο Ρέμα Λοτσάνικο) Σκοροβίζα η περιοχή Σκουριές (μια συνέχεια της εκδοχής στην περιοχή για το που διαχρονικά τοποθετούνται η "Augea", η "εξ Αρνών" και η "Chalkis" των Χαρτών/Γραπτών Πηγών;) ... η ΒΑ Χαλκιδική είναι η περιοχή ΣΙΔΗΡΟΚΑΥΣΙΑ ....


Καθέδρα των Γερόντων, Ιερά Μονή Κολοβού

Σμυρνάκης 1903, στην σελ. 23 το "αραχάιον του Κολοβού στα όρια Άθω και Ιερισσού



13 comments:

STOχASTIS είπε...

Η ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΕ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ

Η Μονή Ιβήρων Αγίου Ορους παραχωρεί τα 925 στρέμματα δασικής έκτασης που της ανήκουν στις Σκουριές για να φτιάξει η Eldorado Gold/Ελληνικός Χρυσός το λάκκο απόθεσης αποβλήτων στο ρέμα Λοτσάνικο.

https://dasarxeio.com/2014/09/23/16334/

STOχASTIS είπε...

Όσοι είστε παλιές καραβάνες σ΄αυτό το ιστολόγιο ξέρετε πια πολύ καλά ότι ως «Γραικοί» εννοούνται οι («βυζαντινοί») Ρωμαίοι, αλλά αυτό που μ΄ενδιαφέρει στην παρούσα ανάρτηση είναι οι πρωτότυποι παλαιοσλαβονικοί όροι που κρύβονται πίσω από τους όρους «Ιταλοί» και «Γερμανοί» της σύγχρονης αγγλικής μετάφρασης.

Εκεί που η σύγχρονη αγγλική μετάφραση έχει «Ιταλοί» το παλαιοσλαβονικό πρωτότυπο του ~900 μ.Χ. έχει «Βλάχοι» (OCS ον. πληθ. Vlasi, γεν. πληθ. Vlaxъ) και εκεί που η αγγλική μετάφραση έχει «Γερμανοί» το πρωτοσλαβικό πρωτότυπο έχει «Νέμιτζοι» (OCS ον. πληθ. Němьci, γεν. πληθ. Němьcь).

Το πρωτότυπο παλαιοσλαβονικό κείμενο είναι:

i sutĭ vŭ ny vŭšĭli učitele mnozi krĭstijani iz Vlaxŭ i iz Grĭkŭ i iz Němĭcĭ, učašte ny različĭ.

Τα εθνώνυμα είναι στην γενική πληθυντικού επειδή συντάσσονται με την παλαιοσλαβονική πρόθεση iz που είναι ο ΙΕ συγγενής της ελληνικής πρόθεσης «ἐκ/ἐξ» (ΙΕ *h1eg’hs): iz Vlaxъ = ἐκ τῶν Βλάχων = «από τους Βλάχους».

Αυτό που θέλω να σας μείνει από το παραπάνω χωρίο είναι ότι οι πρωιμότερες σλαβονικές πηγές ήδη γύρω στο ~900 μ.Χ. χρησιμοποιούν ητικά/εξωνυμικά την ευρύτερη εθνογραφική κατηγορία «Νέμιτζοι» (~ «γερμανόφωνοι»), πολύ πριν οι ίδιοι οι γερμανογενείς και λατινοπρεπείς λόγιοι αρχίσουν να χρησιμοποιούν ημικά την αντίστοιχη εθνογραφική κατηγορία «Τεύτονες» (λατ. Teutonici), μια συνήθεια που χρειάστηκε σχεδόν όλο τον 12° αιώνα για να καθιερωθεί.

Στο Χρονικό των Σλάβων ο Χελμόλδος, που έγραψε κατά την περίοδο ~1167-1172), γενικά στην αφήγησή του ΔΕΝ χρησιμοποιεί κάποια κοινή ευρύτερη ταυτότητα για όλους τους γερμανόφωνους πληθυσμούς της Σαξονίας, Φραγκονίας, Σουαβίας, Βαυαρίας κλπ.. Όταν όμως παραθέτει λόγια και σκέψεις Σλάβων, τότε και ΜΟΝΟ τότε χρησιμοποιεί ενίοτε το συλλογικό όρο «Τεύτονες», κάτι που κατά την γνώμη μου δείχνει επίγνωση από μεριάς Χελμόλδου του γεγονότος ότι οι Σλάβοι κατηγοριοποιούσαν συλλογικά τους γερμανόφωνους Σάξονες, Φράγκους (της Φραγκονίας), Βαυαρούς κλπ. ως «Νεμίτζους».

https://smerdaleos.wordpress.com/2022/11/30/%ce%b2%ce%bb%ce%ac%cf%87%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%ad%ce%bc%ce%b9%cf%84%ce%b6%ce%bf%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b2%ce%af%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b8%ce%bf/

STOχASTIS είπε...

Ο ποταμός Αώος και τα πολλά του ονόματα

https://smerdaleos.wordpress.com/2015/01/20/%ce%bf-%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b1%ce%bc%cf%8c%cf%82-%ce%b1%cf%8e%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%bb%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bf%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1/

STOχASTIS είπε...

Μετά την επισκόπηση των φωνολογικών εξελίξεων που συνέβησαν στις σλαβικές γλώσσες κατά την περίοδο 600-900 μ.Χ. μπορούμε πλέον να περάσουμε στην μελέτη των σλαβικών τοπωνυμίων. Σημαντικό βοήθημα είναι το έργο του Max Vasmer: Die Slaven in Griechenland.

https://smerdaleos.wordpress.com/2013/11/13/%ce%bf-%cf%83%ce%bb%ce%b1%ce%b2%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ac%ce%b4%ce%bf%cf%82-3-2-%cf%84%ce%b1/

STOχASTIS είπε...

Η χρήση του εθνωνυμίου «Γραικοί» (στη θέση του «Έλληνες» που είχε ταυτιστεί με τον «παγανισμό») συνήθως προβάλλεται ως ένδειξη διατήρησης της ελληνικής αυτοσυνειδησίας καθόλη τη διάρκεια της μεσοβυζαντινής εποχής. Εσείς, αντιθέτως, επισημαίνετε ότι το χρησιμοποιούσε η «άεθνη» ρωμαϊκή ελίτ για να ονοματίσει την ελληνική «εθνοτική κατηγορία» της αυτοκρατορίας. Ωστόσο, σε μια υποσημείωση (σ. 209), αναφέρετε ότι κάποια μέλη της εκκλησιαστικής ελίτ (π.χ. ο Θεόδωρος ο Στουδίτης) το μεταχειρίζονταν σαν αυτοπροσδιορισμό. Κατά πόσο διέφερε αυτή η χρήση του ονόματος «Γραικοί» από το «Έλληνες» του Μιχαήλ Ψελλού, του Ιωάννη Τζέτζη κ.α;

Γ.Σ: Ο Στουδίτης χρησιμοποιεί το Γραικός ως προσωπικό αυτοπροσδιορισμό επειδή συνομιλεί με τους εκκλησιαστικούς φορείς της Ρώμης, δηλαδή τους κατεξοχήν φορείς της ρωμαϊκής ταυτότητας. Χρησιμοποιεί το βασικό πολιτισμικό διαχωρισμό μεταξύ λατίνων και γραικών Ρωμαίων, που ήταν κυρίαρχος στην αυτοκρατορία επί αιώνες. Η δήλωσή του λίγο έχει να κάνει με την ανάγκη του να παρουσιάσει τον εαυτό του, πόσω μάλλον δε όλους τους ανατολικούς Ρωμαίους συλλογικά, ως Γραικούς και απόγονους των Αρχαίων Ελλήνων.

Όσον αφορά τους Ψελλό και Τζέτζη, όπως λέω και στο άρθρο, η εθνοτική προσέγγισή τους στον όρο Έλληνας έχει να κάνει αφενός με έναν κλασσικισμό λόγω του μορφωτικού τους επιπέδου και της ιδιοσυγκρασίας τους και αφετέρου εντάσσεται σε μια ευρύτερη τάση ανάδυσης εθνοτικών αντιλήψεων κατά την περίοδο από τον ύστερο 11ο αιώνα και μετά. Ωστόσο, όπως και στην περίπτωση της χρήσης του ονόματος Γραικός από βυζαντινούς συγγραφείς πριν τον 12ο αιώνα, ούτε ο Ψελλός ούτε ο Τζέτζης επιχειρούν να ταυτίσουν την ιδιότητα του Ρωμαίου με μια εθνοτική ελληνικότητα. Οι εθνοτικές ταυτότητες που κάνουν την εμφάνιση τους στο λόγο τους είναι πλήρως υποταγμένες στο παραδοσιακό ρωμαϊκό πλαίσιο, στο οποίο η εθνοτική κατηγοριοποίηση ήταν υποδεέστερη και δευτερευούσης σημασίας σε σχέση με την ανώτερη και κυρίαρχη ρωμαϊκή ταυτότητα. Ο Τζέτζης, για παράδειγμα, καταφεύγει στην ελληνική εθνοτική ταυτότητα για να ξεχωρίσει τον εαυτό του απέναντι στην Κομνήνεια ελίτ, όχι για να δηλώσει ότι οι Ρωμαίοι είναι Έλληνες.

https://graecushaereticus.wordpress.com/2016/06/16/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%be%ce%b7-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b3%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%90%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b9/comment-page-1/#comment-507

STOχASTIS είπε...

ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Α1/Φ16/112623/529516/12/2008

STOχASTIS είπε...

Στη μητρική του Παλαιά Σαξονική ο Βιδούκινδος μάλλον θα προσδιόριζε την γλώσσα αυτή ως «βλαχική» (βλ. OSa welhisk σ΄αυτήν εδώ την παλαιά μου ανάρτηση).

Μετά το θάνατο της πρώτης του συζύγου Εδγίθης, ο Όθων Α΄, σύμφωνα με τον Βιδούκινδο, έμαθε ανάγνωση και να μιλάει «τη ρωμαϊκή (λατινική) και τη «σκλαβανική» (σλαβονική) γλώσσα». Εδώ ως «ρωμαϊκή» γλώσσα ο Βιδούκινδος μάλλον εννοεί τη λόγια μεσαιωνική λατινική της εποχής, ενώ στο επίθετο «σκλαβανική» (PSlav *slověn- > sclavan-ica) βλέπουμε το θέμα sclavan- που χρησιμοποιεί και ο μεταγενέστερος Αδάμ της Βρέμης (έγραψε ~1076, βλ. εδώ την ενότητα #2 για το θέμα Sclavan- στα Gesta του Αδάμ και την ενότητα #2 εδώ για μια πιθανή εξήγηση του παράξενου δεύτερου «a»).

https://smerdaleos.wordpress.com/2022/12/09/%cf%84%ce%b1-res-gestae-saxonicae-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b2%ce%b9%ce%b4%ce%bf%cf%8d%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b4%ce%bf%cf%85-1/#respond

STOχASTIS είπε...

ο «Μακουβίνα» (Mak-ovnina),
το οποίο σημαίνει «παπαρουνότοπος»:

PSlav *mak-ъ «παπαρούνα» και συλλογικό επίθημα -ovina όπως Buk-ovina > Μπουκ-οβίνα και dom-ъ «οίκος»> σρβ/κρ. dom-ovina «πατρίδα» (για την ακρίβεια «homeland», «οικεία ήθη»).

Ομόρριζα σλαβικά τοπωνύμια είναι τα Makov, Makovo, Makovce, Makovište κλπ.

STOχASTIS είπε...

Η οχυρωματική εγκατάσταση που χαρακτηρίζεται ως φρούριο, ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων θρακικών τα οποία συναντώνται στις ορεινές περιοχές της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης καθώς και στη Βουλγαρία
[Πούλιος 1996, 570. Αναλυτικότερα για το θέμα βλ. Τριαντάφυλλος ∆., «Οχυρωματικοί περίβολοι στην ενδοχώρα της αιγαιακής Θράκης», Μνήμη ∆. Λαζαρίδη, Πόλις και χώρα στην αρχαία Μακεδονία και Θράκη, Καβάλα 9-11/5/1986, Θεσσαλονίκη 1990, 684-685 όπου και περαιτέρω σχετική βιβλιογραφία.]

Καλύπτουν μία χρονική περίοδο από την εποχή του σιδήρου έως και τα υστερορωμαϊκά χρόνια (8ος -7ος αι. π.Χ., 4ος -5ος αι. μ.Χ.)
[Πούλιος Β ., Αρχαιολογικό Δελτίο 51 (1996), 570. Τριαντάφυλλος ό.π. σημ. 433, 686.]

Υπάρχουν ωστόσο βασικές ενδείξεις ότι οι οχυρωματικές αυτές εγκαταστάσεις, φρούρια ή μόνιμοι οικισμοί, πολλαπλασιάζονται στο θρακικό χώρο από τον 4οαι. π.Χ. όταν λόγω της επέκτασης του μακεδονικού βασιλείου ορισμένες θρακικές φυλές για να διαφυλάξουν την αυτονομία τους αποσύρθηκαν σε ορεινές και δυσπρόσιτες περιοχές
[Βλ. ΤριανταφυλλίδηςΚ., «Τα θρακικά κάστρα του νομού ∆ράμας», Μνήμη∆. Λαζαρίδη, Πόλις και χώρα στην αρχαία Μακεδονία και Θράκη, Καβάλα 5-11/6/1986, Θεσσαλονίκη 1990, 589-591, 591.]

Το πιο πιθανό είναι ότι χρησίμευαν ως τόποι μόνιμης διαμονής κυρίως κτηνοτροφικού χαρακτήρα αλλά και ως έκτακτο καταφύγιο για τους πληθυσμούς που βρίσκονταν στα πεδινά [Πούλιος 1996, 570. Τριαντάφυλλος ό.π. σημ. 433, 685-686. Αντίστοιχη χρήση παρατηρείται και στις ορεινές τειχισμένες θέσεις της Άνω Μακεδονίας.].

Μεταπτυχιακή εργασία ∆ούριου Ευμορφίας, Η ΟΧΥΡΩΜΑΤΙΚΗ ∆ΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΚΕ∆ΟΝΙΑ, ΑΠΘ, 2007
chrome-extension://oemmndcbldboiebfnladdacbdfmadadm/http://ikee.lib.auth.gr/record/100967/files/gri-2008-1128.pdf

STOχASTIS είπε...

Το τοπωνύμιο Gradec είναι σχετικά κοινό στη Σλοβενία ​​και προέρχεται από το σλοβενικό κοινό ουσιαστικό gradec «μικρός περιφραγμένος οικισμός» (το οποίο μόλις αργότερα ανέπτυξε τη σύγχρονη έννοια «κάστρο, κάστρο»). [Snoj, Marko. 2009. Etimološki slovar slovenskih zemljepisnih imen . Ljubljana: Modrijan and Založba ZRC, σελ. 149.]
Ωστόσο, ο γλωσσολόγος Anton Breznik (1881–1944) πρότεινε ότι σε αυτή την περίπτωση το όνομα προέρχεται από το σλοβενικό ουσιαστικό grod «rib, ridge», αναφερόμενος στη θέση του οικισμού σε μια κορυφογραμμή. [Simonič, Ivan. 1935. "Kočevarji v luči krajevnih in ledinskih imen." Glasnik Muzejskega društva za Slovenijo 16: 61–81 και 106–123, πίν. 63.]
Το γερμανικό όνομα Grodetz προέρχεται από το σλοβενικό όνομα. [Petschauer, Erich. 1980. «Die Gottscheer Siedlungen – Ortsnamenverzeichnis». ΣτοDas Jahrhundertbuch der Gottscheer(σελ. 181–197). Klagenfurt: Leustik.]

STOχASTIS είπε...

Χωριά με το όνομα Καμενίτσα υπάρχουν στην Αρκαδία και στην Αχαΐα.

Healy (1978) αναφέρει ότι οι ντόπιες πηγές χρυσού στον Ελλαδικό χώρο κατά την αρχαϊκή και κλασική περίοδο είναι κυρίως προσχωματικά κοιτάσματα, όπως στα Δολιανά, από όπου προέρχονται πολύ πιθανώς τα χρυσά αντικείμενα που βρέθηκαν στην Αρκαδία. Ε

STOχASTIS είπε...

τα κύρια συστατικά της εκκαμίνευσης ήταν το μετάλλευμα, το πιθανό συλλίπασμα και η καύσιμη ύλη (Tylecote et al, 1977). Στόχος της εκκαμίνευσης είναι ο αποχωρισμός της παραγόμενης υγρής σκωρίας από τις μεταλλικές φάσεις, εξαιτίας των διαφορετικών πυκνοτήτων. Οι πυκνές μεταλλικές φάσεις κατακάθονται, ενώ η σκωρία επιπλέει. Η εκκαμίνευση αποτελεί μία σύνθετη χημική διαδικασία, σταθμό στην ιστορία των ανθρώπινων πολιτισμών. Πραγματοποιείται σε ένα συγκεκριμένο και περιορισμένο χώρο, στο χωνευτήρι ή στη μεταλλουργική κάμινο (Tylecote, 1987). Η εκκαμίνευση σε κάμινο συνήθως πραγματοποιούταν σε κοιλότητα στο έδαφος ή περιορισμένο χώρο, τις περισσότερες φορές χτισμένο με πέτρες. Σε πολλές περιπτώσεις έχουμε παράλληλη χρήση του χωνευτηριού στο εσωτερικό της καμίνου.

Ο Θεόφραστος στο έργο του «Περί Φυτών» (Forbes, 1964) μας πληροφορεί ότι ο πρίνος είναι τα φυτό από το οποίο παράγεται κάρβουνο για την πρώτη εκκαμίνευση του αργύρου. Το χειρότερο ξύλο που χρησιμοποιείται είναι η δρυς, επειδή παράγει μεγάλη ποσότητα στάχτης. Στη μεταλλουργία του σιδήρου αναφέρει ότι χρησιμοποιείται κάρβουνο από καστανιά και στη μεταλλουργία του αργύρου από πεύκο. Η σιδηρουργοί χρησιμοποιούν κάρβουνο από έλατο.

Ως συλλιπάσματα χρησιμοποιούντο και οξείδια του Ca ή του Mg, αντί των οξειδίων του Fe (Tylecote, 1987)

STOχASTIS είπε...

Από τις αρχαιότητες που θα αποσπαστούν, οι καλύτερα διατηρημένες -τα κατάλοιπα κτιρίου και μια λιθόστρωτη επιφάνεια- θα μεταφερθούν στη θέση «Κόνιαρη», ένα χιλιόμετρο περίπου από τις «Σκουριές», όπου, σύμφωνα με τον όρο που συνόδευσε τη γνωμοδότηση, θα πρέπει να υπάρξει μνημόνιο συναντίληψης με την εταιρεία για την ανάδειξή τους.

Σημειώνεται ότι μεταξύ των ευρημάτων στις «Σκουριές», που πιστοποιούν το διαχρονικό μεταλλουργικό ενδιαφέρον στην περιοχή από τον 2ο αι. π.Χ., εκτός από τα κατάλοιπα κτιρίου και τη μικρή λιθόστρωτη επιφάνεια, έχουν βρεθεί λάκκοι και πασσαλότρυπες, καθώς και αρκετά κινητά ευρήματα, όπως ακροφύσια φυσερών, τα οποία διοχέτευαν οξυγόνο στον κλίβανο, τμήματα από οινοχόες κι ένας «θησαυρός» 12 νομισμάτων. Στη θέση όπου θα μεταφερθούν έχουν αποκαλυφθεί αρχαία του 6ου αι. μ.Χ., μεταξύ των οποίων κι ένα αψιδωτό κτίριο, τα οποία φαίνεται να είχαν σχέση με τη μεταλλουργία.